Meczet w Bohonikach
Z Wikipedii
| Meczet w Bohonikach | |
 Meczet w Bohonikach |
|
| Data budowy | XIX/XX wiek |
| Data zniszczenia | II wojna światowa |
| Wyznanie | islam |
| Budulec | drewno |
| Obecnie | czynny |
Meczet w Bohonikach - jeden z kilku - obok meczetu w Kruszynianach, meczetu w Warszawie i meczetu w Gdańsku - czynnych meczetów w Polsce. Znajduje się we wsi Bohoniki. Prosta budowla drewniana zbudowana na przełomie XIX w. i XX w., o kubaturze 460 m³ i planie zbliżonym do kwadratu o wymiarach 12x8 m.
Meczet podzielony jest na trzy części: męską i żeńską (zgodnie z wymogami islamu) oraz wspólny przedsionek, w którym zostawia się obuwie. W części męskiej znajduje się powiększająca powierzchnię dla wiernych galeria wsparta na dwóch słupach. Najważniejszą częścią sali modlitw jest mihrab - wnęka wskazująca kierunek na Mekkę oraz minbar, czyli kazalnica, używana w czasie piątkowych nabożeństw (odprawianych raz w miesiącu)[1].
Zgodnie z wymogami religii islamskiej w meczecie nie ma żadnych wizerunków, a na zdobionych motywami pnącej winorośli (tzw. arabeską) ścianach zawieszono jedynie muchiry (cytaty wersetów z Koranu po arabsku). Podłogę meczetu wyłożono dywanami.
Meczet nie posiada minaretu, a jedynie jedynie cebulowato zakończoną kopułę ze złoconym półksiężycem. Drewniane ściany zewnętrzne pomalowane były na zielono[2]. Budynek przykryty jest czterospadowym dachem namiotowym krytym gontem[3]. Z zewnątrz i wewnątrz wyłożony jest deską szalunkową (obecnie lakierowaną), od wewnątrz - lakierowaną.
Wejście do meczetu wyłożone jest polbrukiem. Działka na której zbudowano meczet ma powierzchnię 44 arów, porośnięta jest lipami, klonami i topolami i ogrodzona metalową siatką. Brama wejściowa ma kształt półkolisty, jest koloru zielonego i jest zawsze otwarta. Przy meczecie znajdują się w ziemi fundamenty po niezrealizowanej rozbudowie meczetu.
Meczet zbudowano prawdopodobnie na przełomie XIX i XX w. (dokumentacja historyczna nie zachowała się) po pożarze wcześniejszego meczetu osadników tatarskich, istniejącego w tym miejscu prawdopodobnie od XVIII w., a być może nawet od XVII w.
Meczet obejrzeć można codziennie dzięki uprzejmości opiekującej się nim polskiej Tatarki. Pani Eugenia Radkiewicz oprowadza turystów po świątyni, po czym siada zwykle na schodach minbaru i opowiada o tym, jak król Sobieski wynagrodził Tatarów, o tym jak się modlą, w co wierzą i według jakich nakazów islamu postępują polscy muzułmanie.
Naprzeciwko meczetu znajduje się dom pielgrzyma, w którym można zanocować.
[edytuj] Bibliografia
- Rąkowski Grzegorz: Polska egzotyczna I. Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2005. ISBN 83-89188-37-6
- Podlaski Szlak Tatarski - Bohoniki. Muzułmańska Gmina Wyznaniowa w Bohonikach przy pomocy finansowej Starosty Sokólskiego, Bohoniki 2006. ISBN 83-922665-2-8
