Pielgrzym (religia)

Z Wikipedii

Pielgrzym – pątnik – człowiek odbywający wędrówkę do miejsca kultu, uczestnik pielgrzymki.
Słowo pochodzi od łacińskiego peregrinus - cudzoziemiec. W przenośni: osoba wiele podróżująca po świecie. Etymologia pojęcia "pielgrzym" sięga starożytnej Grecji. Termin "per-epi-demos" oznaczał cudzoziemca, nierezydenta, czy też przygodnego podróżnego. W wiekach średnich powstały różne formy pielgrzymowania:

• pereginatio ad loca sancta – pielgrzymowanie do miejsc świętych,
• pereginatio ad limina sanctorum – nawiedzenie miejsc, w których znajdowały się groby męczenników.

Po upadku Konstantynopola pątnicy z Europy zmierzali zwłaszcza do Rzymu i do Santiago de Compostela do grobu św. Jakuba Apostoła.

Dante Alighieri w "Vita Nuova" dzieli pielgrzymów na trzy grupy:

• palmieri – zmierzających do Ziemi Świętej,
• romei – wędrujących do Rzymu,
• peregrini – pielgrzymujących do Santiago de Compostela.

Zdaniem Dantego tylko pielgrzymujący do grobu Świętego Jakuba w pełni zasługują na miano "pielgrzymów". Ojciec Święty Jan Paweł II był w Santiago dwukrotnie, w 1982 i w 1989. Stąd popłynęły następujące słowa z Santiago kieruję do ciebie, stara Europo, wołanie pełne miłości: Odnajdź siebie samą! Bądź sobą! Odkryj swoje początki. Tchnij życie w swoje korzenie. Tchnij życie w twe autentyczne wartości, które sprawiały, że twoje dzieci były pełne chwały, a twoja obecność na innych kontynantach dobroczynna. Odbuduj swoją jedność duchową w klimacie pełnego szacunku dla innych religii i dla prawdziwych swobód. W październiku 1987 roku Rada Europy ogłosiła Drogę św. Jakuba pierwszym Europejskim Szlakiem Kulturowym. W 1993 roku ten szlak pielgrzymkowy wpisany został na Listę światowego dziedzictwa UNESCO.

[edytuj] Znani starożytni pątnicy chrześcijańscy

• Egeria - IV w.
• Anonimus Piacentinus - VI w.