Megiddo
Z Wikipedii
Współrzędne: 32°35' N 35°11' E
Megiddo (hebr.: תל מגידו) - wzgórze położone w północnym Izraelu, w południowej części Doliny Jezreel w Dolnej Galilei. Wzgórze należy do grzbietu górskiego Karmel.
[edytuj] Historia
Strategiczne położenie wzgórza powodowało, że od najdawniejszych czasów znajdowały się tutaj ludzkie siedziby, których ruiny są widoczne do dzisiejszego dnia.
Najstarsze ślady osadnictwa sięgają 3000 r. przed n.e. Prace archeologiczne odkryły między innymi tzw. "wyżynę" kananejską - wielki kopiec o charakterze kultowym (ok. 1900 r. p.n.e.), system zaopatrzenia miasta w wodę, mury obronne wraz z bramami, zbudowane w podobny sposób jak w Gezer i Chasor, rzeźby z kości słoniowej i wiele stajni (pochodzących prawdopodobnie z okresu panowania króla Achaba).
Bardzo ważne miasto w czasach Starego Testamentu, położone w dolinie Jizreel, strzegące głównego przejścia przez wzgórza Karmelu. Leżało w odległości około 32 km od dzisiejszej Hajfy. Stoczono w tej okolicy tak wiele bitew, że Nowy Testament (Ap 16,16) używa nazwy tego miasta jako symbolu dla ostatniej bitwy: Har-Magedon, "wzgórze Megiddo". Podczas podboju Kanaanu przez Izraelitów, Jozue pokonał tutaj króla Megiddo.
Miasto zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO.
