Meher Baba

Z Wikipedii

Meher Baba
Urodzony	25 lutego 1894 w Pune
Zmarł	31 stycznia 1969 w Ahmednagar
Galeria w Wikimedia Commons
Kolekcja cytatów w Wikicytatach

Meher Baba (fa.: مهر بابا dewanagari: महर बाबा ), właśćiwie Merwan Sheriar Irani (25 lutego, 1894 – 31 stycznia, 1969) - indyjski mistrz duchowy, który ogłosił się awatarem.

Spis treści 1 Życiorys 1.1 Lata młodości 1.2 Pięciu Doskonałych Mistrzów 1.3 Meherabad 1.4 Milczenie 1.5 Pierwsze kontakty z Zachodem 1.6 The Discourses 1.7 Śmierć 2 Bibliografia 3 Linki zewnętrzne 4 Przypisy

[edytuj] Życiorys

Meher Baba odebrał edukację w Pune (Indie) - w St. Vincent's High School oraz w Deccan College, prowadził zwyczajne życie szkolne, nie okazując zainteresowania sprawami duchowymi. W wieku lat 19 otrzymał darśan od świętej muzułmańskiej Hazrat Babadżan, co rozpoczęło to, co nazywał przebudzeniem duchowym. ^[1] W roku 1915, w wieku 22 lat, otrzymał tytuł "Parwardigar" (w sufizmie oznaczający Bóg jako Najwyższy Podtrzymujący) od indyjskiego guru i fakira Shirdi Sai Baba. ^[2][3] Otrzymał pomoc od trzech innych mistrzów duchowych, w tym Upasani Maharadża, który w 1921 roku ujawnił mu jego duchową tożsamość jako "Starożytną".

Baba mieszkał i podróżował w towarzystwie kręgu bliskich uczniów, których nazywał jego 'mandali' (koło w sanskrycie), w skład którego wchodzili mężczyźni i kobiety. On razem ze swoim mandali zdecydowali się na życie w wielkiej prostocie. Od roku 1925 do końca swego życia, Baba zachowywał milczenie, komunikując się przy pomocy tabliczki z alfabetem lub gestami. ^[4] Baba spędzał dużo czasu w odosobnieniu, często poszcząc, okresowo tylko podróżował lub brał udział w publicznych zgromadzeniach. Pracował charytatywnie, w tym z trędowatymi, biednymi, szalonymi i upojonymi doznaniami ascetycznymi (masta). Wygłosił wiele wykładów, które zostały zebrane przez jego zwolenników.

W 1931 odbył swą pierwszą z wielu wizyt na Zachód. Podczas tych podróży do jego mandali dołączyli ludzie Zachodu. W latach 40. razem z wybranymi członkami mandali, podróżował po Indiach incognito. Okres ten nazwał "Nowym Życiem".

10 lutego 1954 Baba ogłosił się awatarem ( czyli inkarnacją Boga). ^[5]

[edytuj] Lata młodości

Meher Baba urodził się w Pune (w Indiach) pod imieniem Merwan Sheriar Irani. Był drugim synem Sheriara Mundegara Irani, perskiego zaratusztrianina, który był wędrownym sufickim derwiszem zanim osiedlił się w Pune. Matką była młoda żona Sheriara, Shireen Sheriar Irani, która nazwała Merwana jej najpiękniejszym dzieckiem. Jego koledzy ze szkoły nadali charyzmatycznemu i czasem psotnemu Merwanowi przezwisko "Elektryczność". Jako chłopiec założył Klub kosmopolitański ze swymi najlepszymi kolegami - klub, którego celem było zdobywanie informacji odnośnie bieżących wydarzeń na świecie i dawanie pieniędzy na cele charytatywne; pieniądze te były często zbierane przez chłopców na zakładach podczas wyścigów konnych. Merwan potrafił śpiewać dźwięcznym głosem oraz doskonale tworzył poezję oraz grał na kilku instrumentach. Biegle znał sześć języków, szczególnie uwielbiał perską poezję Hafiza, ale też Shakespeare i Shelley. Znany był ze swego doskonałego rozumu i uniwersalnej wiedzy, zarówno w dziedzinie handlu jak i sztuki. Twierdził, że wszystkie główne religie są różnymi paciorkami na tej samej nici, cytując teksty tych tradycji.

[edytuj] Pięciu Doskonałych Mistrzów

W młodości Merwan nie wykazywał zainteresowania duchowością, nie miał żadnych mistycznych przeżyć, bardziej się interesował sportem, szczególnie krykietem. W wieku 19 lat, jednak, gdy wracał rowerem z Deccan College w Pune, został przywołany przez starą muzułmankę - mistrzynię duchową o imieniu Hazrat Babadżan. Gdy podszedł blisko klasnęła, a następnie pocałowała go w czoło. Meher Baba wyjaśnił, że Hazrat Babadżan była mistrzem doskonałym, a pocałunek obudził jego duchowe siły tak, by osiągnął stan urzeczywistnienia Boga. Wkrótce, przez dziewięć miesięcy pozostawał bez jedzenia i picia, często waląc głową w kamień, aby utrzymać kontakt z zewnętrznym światem.

Po okresie wspólnych medytacji, Babadźan doradziła mu poszukiwania innego mistrza duchowego. Spotkał się z Śirdi Sai Babą i Upasani Maharadżem, którzy, według jego słów, pomogli mu zintegrować jego przeżycia duchowe z otaczającym go światem, umożliwiając mu funkcjonowanie w świecie bez zmniejszania przeżycia urzeczywistnienia Boga. Merwan żył przez siedem lat w Sakori z Upasani Maharadżem, a potem zaczął przyciągać własnych uczniów i zwolenników. Nadali mu tytuł "Meher Baba" co oznacza "Miłosierny Czcigodny Ojciec".

Potem miał też kontakt z czterema innymi indyjskimi mistrzami duchowymi, których później zaliczył do pięciu "mistrzów doskonałych" tego wieku: Tadźuddin Baba z Nagpur, Narajan Maharadż z Kedgaon, Shirdi Sai Baba i Upasani Maharadż z Sakori. ^[6]

[edytuj] Meherabad

W 1922 roku, Meher Baba i jego zwolennicy założyli "Manzil-e-Mim" (Dom Mistrza) w Bombaju. Baba oczekiwał ścisłej dyscypliny i posłuszeństwa ze strony swych uczniów i spędził ten okres medytując i poszcząc. Po roku, Baba i jego uczniowie przenieśli się na obszar kilka mil od Ahmadnagaru, który nazwał "Meherabad" (kwitnący Meher). Ten aśram miał w przyszłości stać się centrum jego działań. W 1924 roku, Meher Baba założył szkołę w Meherabadzie, którą nazwał "Prem Aśram" ("prem" znaczy "miłość"). Szkoła była wolna i otwarta dla wszystkich kast. Do szkoły tej chodzili uczniowie różnych wyznań z Indii i Iranu. ^[7]

[edytuj] Milczenie

Od 10 lipca 1925 aż do swojej śmierci w 1969 r., Meher Baba zachowywał ciszę. Początkowo komunikował się używając tabliczki z alfabetem, a później przy pomocy gestów, które interpretowała jego mandali, zwłaszcza Eruch Jessawala. ^[8] Meher Baba wyjaśniał, że jego zachowywanie ciszy nie było ślubem milczenia, lecz było podejmowane w związku z jego pracą duchową.^[9]

[edytuj] Pierwsze kontakty z Zachodem

W latach 1930. Meher Baba rozpoczął okres długich podróży po świecie, kilkakrotnie okrążając Ziemię. Często przyjeżdżał do Europy i Stanów Zjednoczonych. W tym okresie przyjął swych pierwszych uczniów z Zachodu.

Podczas jego pierwszej podróży do Anglii w 1931 r. był pasażerem SS Rajputana - tego samego statku, na którym płynął Mahatma Gandhi. Meher Baba i Gandhi trzy razy się spotkali na pokładzie, jedno z ich spotkań trwało trzy godziny. ^[10] Na Zachodzie Meher Baba spotkał się z interesującymi osobami, które wiedziały o jego pozycji duchowej i o jego pracy w Indiach. Wiele z nich było osobistościami i artystami, takimi jak gwiazdy Hollywood: Gary Cooper, Tallulah Bankhead, czy Gabriel Pascal. 1 czerwca 1932 r. Mary Pickford i Douglas Fairbanks zorganizowali przyjęcie dla Baby w Pickfair, gdzie ogłosił swe przesłanie przed Hollywoodem. ^[11][12] W 1934 r., po ogłoszeniu w Hollywood Bowl, że przerwie swe samonarzucone postanowienie zachowywania milczenia, Baba nagle zmienił swe plany i bez wyjaśnienia, co nie podobało się niektórym osobistościom, popłynął do Honkongu na Empress of Canada. Nie wrócił do USA aż do lat 1950. ^[13] Wrócił jednak do Anglii w 1936 roku podczas jednej ze swoich podróży po świecie.

W późnych latach 30., Meher Baba zaprosił grupę kobiet zachodnich, aby dołączyły do niego w Indiach, gdzie zorganizował serię wycieczek po Indiach, które zaczęły być znane jako "Blue Bus Tours" ("wycieczki w niebieskich autobusach"). Kiedy wrócili do domu wiele gazet potraktowało ich wycieczkę, jako świetną okazję aby przedstawić jako skandal. ^[14]

[edytuj] The Discourses

Podczas zebrań jego mandali i zwolenników, Meher Baba wygłaszał wykłady na różnorodne tematy duchowe. Między rokiem 1938. a 1943., na prośbę księżniczki Norina Matchabelli (współzałożycielki perfum Prince Matchabelli Perfume i bliskiej zwolenniczki Meher Baby), Meher Baba podyktował serię wykładów na jego tabliczce z alfabetem dla jej publikacji Meher Baba Journal w Nowym Jorku.

Te dyskursy poruszają temat wielu aspektów życia duchowego i dostarczają praktycznych i prostych wskazówek dla aspiranta. W tych latach, przynajmniej jeden z tych dyskursów pojawiał się w miesięcznym wydaniu Meher Baba Journal. C.D. Deshmukh, bliski uczeń Meher Baby, kompilował i edytował dyktando, a Baba osobiście zatwierdzał każdy dyskurs, podpisując spis treści dla każdego wydania dziennika.

W latach 1939-1954, pięciotomowa kompilacja pt. Discourses of Meher Baba została kilkakrotnie wydrukowana. W 1967 r., dwa lata przed odejściem, Meher Baba osobiście nadzorował redakcję i publikację nowej trzy tomowej wersji Discourses, znanej jako szósta edycja, która jest dostępna online.

Szeroko dostępne siódme wydanie Discourses (ISBN 1-880619-09-1), po raz pierwszy opublikowane przez Sheriar Press w 1987 r. (po śmierci Baby), zawiera liczne zmiany redakcyjne nie autoryzowane przez Meher Babę, choć znaczenie dyskursów zostało zmienione tylko w niewielkim stopniu. ^[15]

[edytuj] Śmierć

Po dwóch wypadkach samochodowych, jednym w USA w 1952 roku, a drugim w Indiach w 1956, Meher Baba zaczął mieć duże problemy z chodzeniem. W 1962 roku wielu zachodnich zwolenników zostało zaproszonych, aby spotkać jego indyjską mandali - w serii spotkań zwanych The East-West Gathering. W 1966, Baba wypowiedział się na temat duchowego problemu nadmiernego brania narkotyków na Zachodzie, dyskredytując rzekome korzyści duchowe płynące z używania substancji psychoaktywnych. Po roku poruszania się na wózku inwalidzkim, Meher Baba zmarł 31 stycznia, 1969. Świątynia w miejscu jego grobowca w Meherabad (Maharashtra,Indie) jest odtąd miejscem pielgrzymek sympatyków z rożnych krajów.

[edytuj] Bibliografia

• Anne Bancroft: Współczesni mistycy i mędrcy. Warszawa: JACEK SANTORSKI & CO, 2002. ISBN 83-88875-41-8. 

[edytuj] Linki zewnętrzne

• The Trust Online Library Ksiażki w formacie PDF
• Lord Meher
• Discourses by Meher Baba
• Awakener Magazine Archive 67 wydań 1953-1986.
• Life Eternal * Słownik terminologii Baby
• Avatar Meher Baba Trust, Ahmednagar, India
• AvatarMeherBaba.org
• TrustMeher.com
• JaiBaba.com
• Meher Baba Association, London, England
• MeherBabaTheAvatar.org, Delhi, India
• Meher Baba Information, Berkeley, California

Media online:

• Wideo z Babą
• Fotografie Meher Baby
• Fotografie

Przypisy