Memorializm

Z Wikipedii

Memorializm (zwany również od twórcy Zwinglianizmem) – pogląd większości kościołów protestanckich, w tym większości z nurtu ewangelicznego, a także niektórych z pozostałych denominacji chrześcijańskich (m. in. Świadków Jehowy), uznający, że chleb i wino (ewentualnie sok winogronowy) spożywane podczas Wieczerzy Pańskiej są jedynie symbolami ciała i krwi Chrystusa. Odrzuca się tym samym zarówno realną, jak i duchową obecność ciała i krwi Chrystusa w Wieczerzy, uznając samą Wieczerzę Pańską jako Pamiątkę ofiary Chrystusa, nie zaś jako ofiarę, bądź jej uobecnienie.

Termin memorializm wywodzi się od angielskiego słowa memorial, a to z kolei bazuje na fragmencie z wypowiedzi Jezusa Chrystusa w Wieczerniku: „Czyńcie to na pamiątkę moją” (1. List do Koryntian 11:24). Zgodnie z memorialistyczną interpretacją tego fragmentu Biblii, celem, dla którego ustanowiona została Wieczerza Pańska jest nieustanna pamięć o ofierze Jezusa wśród jego uczniów, nie zaś kanał bądź źródło łaski zbawiającej.

W Kościołach wyznających memorializm chleb i wino podawane do spożycia wiernym określane są mianem emblematów (symboli), nie zaś komunikantów, jak ma to miejsce w Kościele katolickim.

[edytuj] Historia

Memorializm wywodzi się od Huldrycha Zwinglego, teologa ewangelicko-reformowanego, który dał początek reformacji w Zurychu. Odrzucając autorytet papieża, mszę świętą, modlitwy do świętych i celibat duchownych, próbował zaprowadzić teokrację. Jego interpretacja Wieczerzy Pańskiej doprowadziła do bezowocnej dysputy z Marcinem Lutrem w Marburgu w roku 1529. Zwingli na nowo zwrócił uwagę chrześcijan, że Wieczerza Pańska jest także wspólnotowym posiłkiem (zob. DH 1635-1661; ND1512-1536).

Zwingliańska teologia Wieczerzy Pańskiej została w kalwinizmie zreformowana przez Jana Kalwina. W postaci niezmienionej memorializm przyjęli baptyści, a w ślad za nimi, większość ewangelicznych kościołów protestanckich.