Mięsień napinacz błony bębenkowej

Z Wikipedii

Mięsień napinacz błony bębenkowej, (łac. Musculus tensor tympani) - mięsień poprzecznie prążkowany występujący w uchu środkowym.

Spis treści 1 Topografia 2 Funkcja 3 Unaczynienie 4 Ukrwienie 5 Rozwój

[edytuj] Topografia

Mięsień pierzasty.

Większy jego fragment znajduje się w półkanale mięśnia napinacza błony bębenkowej, który stanowi część kanału mięśniowo-trąbkowego. Niektóre z jego włókien biorą początek właśnie w ścianie tegoż półkanału.

Koniec omawianego mięśnia wychodzi z półkanału, który kończy się wyrostkiem ślimakowatym (processus cochleariformis). Ścięgno mięsień owija się wokół tegoż wyrostka, by zmierzać w kierunku swego przyczepu na rękojeści młoreczka (manubrium mallei).

[edytuj] Funkcja

Działą na rękojeść młoteczka, ciągnąc ją w kierunku przyśrodkowym. Ma to wpływ na ruchomość łańcucha 3 kosteczek słuchowych, a więc i na percepcję dźwięku. Istnieje teoria, wg której mięsień ten, działający szczególnie przy docierających do ucha dźwiękach o wysokich częstotliwościach, zmniejsza możliwości przewodzenia dźwięku mogącego zagrozić delikatnym receptorom, a więc chroni narząd słuchu przed uszkodzeniem. Podobną rolę spełnia 2. mięsień czepiający się kosteczek słuchowych, mięsień strzemiączkowy.

[edytuj] Unaczynienie

• Nerw mięśnia napinacza błony bębenkowej (N. musculi tensoris tympani) od nerwu żuchwowego- V₃

[edytuj] Ukrwienie

[edytuj] Rozwój

Stanowi pod względem rozwojowym część innego mięśnia (mięsień skrzydłowy przyśrodkowy).