Mieczysław Ałaszewski

Z Wikipedii

Mieczysław Ałaszewski (ur. 1 stycznia 1905 r. w Łodzi, zm. 5 kwietnia 1987 r. w Londynie) - polski piłkarz występujący na pozycji napastnika. Wychowanek Łódzkiego Klubu Sportowego, najlepszy w historii strzelec Polonii Warszawa w Ekstraklasie (zdobył łącznie 47 bramek). Mierzył 169 centymetrów, natomiast ważył 72 kilogramy.

[edytuj] Biografia

Urodził się 1 stycznia 1905 roku w Łodzi i w wieku 15 lat został zawodnikiem tamtejszego ŁKS-u. Z racji tego, że był wysoce uzdolnionym napastnikiem mając ukończonych 20 lat stał się podstawowym graczem łódzkiego klubu. W 1926 roku trafił do Polonii Warszawa. W swoim debiutanckim meczu przeciwko KS Toruń udało mu się strzelić dwa gole. W tym samym roku sięgnął razem z warszawskim zespołem po wicemistrzostwo Polski. Z roku na rok utrzymywał coraz lepszą formę strzelecką. W 1927 roku strzelił 11 bramek, a dwa lata potem już 18. Na początku lat trzydziestych powoli tracił swoją wyborną skuteczność. W sezonach 1930-1934 grał poprawnie, lecz nienadzwyczajnie, strzelał mniej goli. Rok później, w 1935 roku, dobiegł kres świetnej kariery Ałaszewskiego. Po wojnie osiedlił się w Wielkiej Brytanii i tam właśnie zmarł w 1987 r.

Najlepszym strzelcem w historii Polonii stał się w latach 1927-1934, zdobywając 47 bramek. Jest także autorem jubileuszowego 250. gola warszawian w I lidze. Uzyskał go 20 czerwca 1931 roku w meczu derbowym z Legią. Ogólnie w swojej pierwszoligowej karierze rozegrał 123 mecze i strzelił 48 bramek.