Miedzianka (góra)
Z Wikipedii
Współrzędne: 50°50'50" N 20°21'32" E
| Miedzianka | |
 Wapienne skały na szczycie i widok z Miedzianki |
|
| Państwo |  Polska |
| Pasmo | Grzbiet Chęciński, Góry Świętokrzyskie |
| Wysokość | 354 m n.p.m. |
Miedzianka (354 m n.p.m.), szczyt w Górach Świętokrzyskich, zachodni kraniec Grzbietu Chęcińskiego. Występujące tu rudy miedzi wpłynęły nie tylko na nazwę wzniesienia, ale również na podziurawienie zboczy licznymi szybami.
[edytuj] Położenie
Dzięki złożom pierwsza wzmianka o Miedziance pochodzi z XV w. Za czasów Króla Zygmunta III Wazy rozpoczęto wydobycie na szeroką skalę. Z tego okresu pochodzi pierwszy polski kodeks górniczy opracowany przez żupnika chęcińskiego Jana Płaza. W XVIII wieku w Miedziance drążyli również górnicy z Węgier i Niemiec. W następnym wieku próbowano jeszcze ocenić złoża, ale wszelkie działania przerwała kampania napoleońska. Również próby wznowienia eksploatacji w 1817 roku, zainicjowane przez Stanisława Staszica, spełzły na niczym. Dopiero na bogate złoża wysokoprocentowej rudy miedzi trafili w roku 1902 bracia Stanisław i Bolesław Leszczyńscy. Stanisław zastosował po raz pierwszy opracowaną przez siebie elektrolityczną metodę otrzymywania miedzi. Po wybuchu I wojny światowej kopalnie przejęli Austriacy, którzy intensywną eksploatacją przyczynili się do prawie całkowitego wyczerpania złoża. Po I wojnie światowej prowadzono jeszcze próby wznowienia działalności kopalni, ale minimalne ilości rudy nie wystarczały na pokrycie kosztów eksploatacji. Ostatnie poszukiwania ród miedzi prowadzono tu jeszcze w latach 1949-1954, ale nie przyniosły one spodziewanych rezultatów. Od roku 1958 całe wzniesienie objęto ochroną prawną przez ustanowienie na jego terenie rezerwatu przyrody Góra Miedzianka. Dzięki temu chronione są nie tylko powierzchniowe formy skale, roślinność i zwierzęta, ale również ślady prac górniczych z dawnych wieków, oraz zjawiska krasowe. Wzniesienie kryje w sobie około 4 kilometrów korytarzy górniczych i 10 jaskiń. Można je zwiedzać po uzyskaniu zezwolenia Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody w Kielcach.
Z Miedzianki rozciąga się rozległa panorama. W pogodne dni możemy ujrzeć odległe o 40 km Łysogóry. Od północy horyzont tworzy Pasmo Oblęgorskie u którego stóp ściele się padół strawczyński z widocznymi kościołami w Chełmcach i Piekoszowie, od zachodu widać Zajączków (w większej części zasłonięty drzewami) i Pasmo Przedborsko-Małogoskie, od południa, pod nami wieś Miedzianka, wyżej na horyzoncie łagodne szczyty Grząbów Bolmińskich, a od południowego wschodu - Dolina Chęcińska zwieńczona sylwetą gotyckiego zamku w Chęcinach. Tuż na lewo, ale znacznie bliżej widać pozostałości po dawnych górach, które w wyniku eksploatacji wapienia przestały istnieć (Ołowianka, Kozi Grzbiet, Gajasowa i Sowy). Współcześnie kamieniołom czynny jest na widocznej nieco bardziej na wschód Ostrówce.
Przez szczyt przechodzi 
żółty szlak turystyczny z Wiernej Rzeki do Chęcin.
[edytuj] Atrakcje turystyczne
- Jaskinia Nowa na Miedziance (północno-zachodnie zbocze góry)
- Schronisko Zachodnie na Miedziance (ścianka skalna na zachodnim zboczu)
- Schronisko Zakryte (zachodnie zbocze)
- Jaskinia Południowa na Miedziance (południowe zbocze góry)
- Schronisko Dwutorowe na Miedziance (pod zachodnim szczytem góry)
- Jaskinia Hematytowa (dolna część południowego zbocza)
- Schronisko z Mostem Skalnym (południowo - wschodnie zbocze góry)
- Jaskinia Psia (stary łomik na wschodnim zboczu)
- Jaskinia w Sztolni Teresa na Miedziance (stary łomik na wschodnim zboczu) uznana za niedostępną
[edytuj] Miedzianka w literaturze
Miedzianka została uwieczniona również w literaturze. Dawna kopalnia posłużyła urodzonemu w 1925 roku w Kielcach pisarzowi Edmundowi Niziurskiemu za tło do powieści dla młodzieży pt. "Księga Urwisów". Na jej podstawie w 1954 roku został zrealizowany film pt. Tajemnica dzikiego szybu. Zdjęcia kręcono w miejscu dawnych prac wydobywczych na Miedziance oraz na terenie Szkoły Podstawowej w Zajączkowie.
