Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Poznaniu Sp. z o.o.
Z Wikipedii
Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Poznaniu Sp. z o.o. (MPK Poznań Sp. z o.o.) - spółka powstała 28 czerwca 2000 w wyniku przekształcenia zakładu budżetowego o nazwie "Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Poznaniu". Jej tradycje sięgają roku 1880, kiedy w Poznaniu powstał pierwszy tramwaj konny. Jest jednoosobową spółką miasta Poznania (jedyny właściciel i 100% udziałowiec).
Spis treści |
[edytuj] Historia
Historia poznańskiej komunikacji miejskiej rozpoczyna się 30 lipca 1880 roku, gdy uroczyście otwarto linię tramwaju konnego łączącego dworzec kolejowy na ówczesnym przedmieściu Jeżyce ze Starym Rynkiem. Trasa ta w krótkim czasie została wydłużona przez Chwaliszewo na Ostrów Tumski. Jeszcze w tym samym roku linię przejęło Poznańskie Towarzystwo Kolei Konnej (Posener Pferde-Eisenbahn-Gesellschaft), które uzyskało monopol na rozbudowę i eksploatację miejskiej sieci tramwajowej.
Kolejnym środkiem transportu publicznego stała się uruchomiona w 1891 roku linia omnibusu. Te konne pojazdy przewoziły pasażerów na trasie z obecnego dworca kolejowego, znajdującego się wówczas na przedmieściu, a w sezonie letnim do podpoznańskich osad wypoczynkowych.
W dniu 6 marca 1898 tramwaj konny zastąpiono tramwajem elektrycznym. Jeszcze przed wybuchem I wojny światowej sieć uległa znacznej rozbudowie, zarówno w śródmieściu jak i na peryferiach miasta docierając do Łazarza i Górczyna, Wildy oraz ul. Garbary, a od 1911 roku także na prawy brzeg Warty.
W dwudziestoleciu międzywojennym tramwaj docierał do kolejnych, nowych dzielnic miasta takich jak Ogrody, Dębiec, Grunwald oraz Golęcin i Winiary. Z drugiej strony likwidowano trasy w wąskich uliczkach najstarszej części Poznania.
W listopadzie 1925 roku wprowadzono w mieście komunikację autobusową na trasach, gdzie mała liczba pasażerów sprawiała, że budowa tramwaju byłaby nieuzasadniona ekonomicznie.
Z podobnych przyczyn powstała w 1930 roku pierwsza w kraju i jedyna aż do 1939 roku linia trolejbusowa łącząca Śródkę z ul. Wiejską na Głównej.
W okresie okupacji hitlerowskiej pojawił się w Poznaniu w 1943 roku tramwaj wodny, a w 1944 roku autobusy napędzane gazem, a co za tym idzie nie zużywające benzyny koniecznej do prowadzenia przez Niemcy wojny, produkowane przez firmę Bussing
Podczas bitwy o Poznań większość majątku poznańskiego przewoźnika uległo zniszczeniu. W związku z tym autobusy powróciły na ulice w 1946 roku, trolejbusy i tramwaje, i to jedynie na lewym brzegu, w 1947 roku.
W kolejnych latach zmieniał się też stopniowo układ sieci tramwajowej w mieście. Na prawy brzeg tabor szynowy powrócił w 1952 roku, a aż do 1985 roku budowano stopniowo linie omijające starówkę a z czasem i centrum miasta, a także wydłużano linie do bardziej oddalonych miejsc.
Ciekawostką jest, że w okresie PRLu, począwszy od 1956 roku MPK zarządzała także komunikacją taksówkową. Rewolucją dla pasażerów było także wprowadzenie stosowanej do dziś bezkonduktorskiej obsługi przejazdów.
W latach 60. stopniowo likwidowano linie trolejbusowe zastępujące je autobusami, aż do ostatecznej likwidacji tego środka transportu w mieście co miało miejsce 29 marca 1970 roku. W tym samym czasie intensywnie rozwijano sieć połączeń autobusowych, które w lata 50. XX wieku dotarły do wszystkich peryferyjnych obszarów miasta, a pod koniec tej samej dekady zaczęły docierać do miejscowości podpoznańskich. Rozwój ten polegał także na wprowadzaniu coraz bardziej pojemnych pojazdów włącznie z autobusami przegubowymi w 1966 roku.
Kolejne poważne zmiany przyniosła transformacja gospodarcza. W 1993 roku gruntownie zmieniono układ tras tramwajowych i autobusowych. W kolejnym, 1994 roku, wprowadzono bilety czasowe, zaś władze miasta uchwaliły generalny plan zagospodarowania przestrzennego, który zakłada, że podstawą komunikacji w mieście ma być tramwaj. Z decyzją tą wiąże się między innymi przyznawanie na skrzyżowaniach bezwzględnego pierwszeństwa tymże pojazdom.
W okresie pomiędzy 1996 a 1997 radykalnie odmłodzono tabor autobusowy zakupując 122 nowoczesne niskopodłogowe autobusy marek MAN i Neoplan.
Kolejną poważną zmianą w komunikacji miejskiej, zwłaszcza dla Piątkowa i Winograd stało się otwarcie planowanej od lat trasy Poznańskiego Szybkiego Tramwaju, który jest długim na 6,1 km odcinkiem bezkolizyjnego torowiska.
W 1998 roku powstał system nadzoru nad pojazdami w czasie rzeczywistym, który pozwala tak korygować czasy przejazdów, aby pojazdy jak najbardziej trzymały się rozkładu jazdy. Dla samego przedsiębiorstwa ważnym momentem stał się 2000, gdy MPK Poznań stało się spółką prawa handlowego. Począwszy od 2001 rozpoczęto także modernizację taboru tramwajowego podpisując kontrakt na 14 niskopodłogowych tramwajów Siemens Combino.
Na początku XXI wieku zrewolucjonizowano także system opłat za przejazdy, uruchamiając w 2002 roku opłaty przez SMS, zaś w 2003 zastępując papierowe bilety okresowe kartą elektroniczną znaną jako KOMKarta. W 2002 roku podjęto także próbę zwiększenia bezpieczeństwa w pojazdach oraz zabezpieczenia ich przed wandalami wprowadzając stopniowo do pojazdów MPK monitoring.
[edytuj] Przedmiot działalności spółki
Przedmiotem działalności spółki jest przede wszystkim prowadzenie publicznego transportu tramwajowego - w granicach miasta Poznania oraz transportu autobusowego - w granicach miasta Poznania oraz kilku podpoznańskich gmin. MPK prowadzi również przewóz osób koleją wąskotorową - Kolej Parkowa Maltanka. Wewnętrzną kontrolę funkcjonowania systemu komunikacyjnego oraz rolę interwencyjną w przypadku nagłych zdarzeń (wypadków, awarii technicznych) prowadzi Nadzór ruchu MPK Poznań.
[edytuj] Publiczny transport tramwajowy
Zobacz więcej w osobnym artykule: Tramwaje w Poznaniu.[edytuj] Publiczny transport autobusowy
Zobacz więcej w osobnym artykule: Autobusy w Poznaniu.[edytuj] Kolej wąskotorowa
Zobacz więcej w osobnym artykule: Kolejka Parkowa Maltanka.
