Mienszewicy
Z Wikipedii
Mienszewicy (ros. Меньшевик - będący w mniejszości) - odłam SDPRR, powstały w 1903 roku na II Zjeździe Partii w Brukseli, sprzeciwiający się rewolucyjnemu kierunkowi, w którym Lenin zamierzał prowadzić partię. Nazwani tak zostali po jednym z głosowań nad zasadami organizacji i programem rosyjskiej socjaldemokracji, w którym uzyskali mniej głosów niż bolszewicy i w konsekwencji wyborach do centralnych organów partii otrzymali mniejszość miejsc. Podczas rewolucji 1905 roku dążyli do sojuszu z liberałami i inteligencją, a także sprzeciwiali się koncepcji dyktatury proletariatu. W 1912 konferencja SDPRR wykluczyła mienszewików z partii. Podczas rewolucji lutowej społeczne poparcie dla mienszewików wzrosło. W czasie rewolucji październikowej wystąpili przeciw bolszewikom, natomiast po zakończeniu wojny domowej i delegalizacji partii (1920) większość przywódców wyjechała, działając dalej na emigracji. W Gruzji partia mienszewików (Noe Żordania, Noe Ramiszwili, Nikołaj Czcheidze, Uratadze i Arsenidze) przeprowadziła demokratyczne wybory i rządziła niepodległą , uznaną przez Rosję Sowiecką Gruzją do marca 1921 - inwazji Armii Czerwonej dowodzonej przez Ordżonikidze i Stalina i wprowadzenia siłą ustroju sowieckiego. Przywódcy Gruzji udali się na emigrację kontynuując działalność rządu Demokratycznej Republiki Gruzji na uchodźstwie w Paryżu pod przewodnictwem Noe Żordanii.
Główni działacze:
- Paweł Akselrod
- Gieorgij Cziczerin
- Julij Martow
- Gieorgij Plechanow
- Lew Trocki (czasowo)