Mikołaj Kunicki
Z Wikipedii
Mikołaj Kunicki ps. Mucha Michalski (ur. 18 listopada 1914 o/Chełm Lubelski - zm. 5 lipca 2001) do roku 1941 przebywał u swojej matki w Horodcu k/Kobrynia (w majątku Marii Rodziewiczównej), kapitan armii radzieckiej, dowódca polsko - radzieckiego rajdowego Oddziału Partyzanckiego Brygad im. Stalina. Oddział składał się głównie z wołyńskich Polaków podporządkowanych radzieckiemu dowództwu, liczył ok. 200 żołnierzy.
Mikołaj Kunicki był uczestnikiem kampanii wrześniowej, walczył w obronie Warszawy. W roku 1939 uciekł z niewoli niemieckiej i powrócił do rodzinnego domu. W roku 1942 został powołany do służby w 104 batalionie Schutzpolizei w Kobryniu. Od marca do listopada 1942 był na przeszkoleniu w niemieckiej szkole wojskowej w Kobryniu (dywersja - sabotaż). Szkołę ukończył w stopniu feldfebla. Od stycznia 1943 dowódca kompanii Schutzpolizei, która likwidowała m.in. bandy UPA (bulbowców) w okolicach Wysocka. Po ataku bojówek ukraińskich na polskie wioski a następnie odmowie niemieckiego dowództwa na wzięcie odwetu na Ukraińcach, on i jego kompania (150 żołnierzy) zdezerterowali. W marcu 1943 nawiązał kontak z partyzantką radziecką a następnie połączył się z grupą gen. Begmy. 3 sierpnia 1943 objął dowództwo oddziału Zjednoczonych Polskich Partyzantów im. Tadeusza Kościuszki na Wołyniu podporządkowanego Głównemu Sztabowi w Moskwie oraz generałowi Begmy. Poniżej miejscowości Sarny działały w tym czasie oddziały 27 wołyńskiej dywizji AK. Do wiosny 1944 brał udział w walkach z wojskami niemieckimi i bandami UPA na Wołyniu w trójkącie Kamień Koszyrski - Sarny - Dubnick. 11 i 12 czerwca 1944 oddział Kunickiego wziął udział w bitwie na Porytowym Wzgórzu opodal wsi Momoty Jakubowe współdziałając z oddziałem NOW-AK "Ojca Jana" dowodzonym przez Franciszka Przysiężniaka.
W lipcu 1944 Kunicki połączył swój oddział pod Otrytem w Bieszczadach z oddziałem polskiej samoobrony Józefa Pawłusiewicza. Współdziałał w tym czasie również z oddziałem partyzantów radzieckich pod dowództwem Leonida Berensteina[1]. Pod Krywem ( góra Stoła ) na Połoninie Welińskiej jego partyzanci odbierali lotnicze zrzuty zaopatrzenia. Oddział Kunickiego toczył liczne walki z mniejszymi oddziałami niemieckimi, policją ukraińską a następnie z UPA. Jego konni zwiadowcy rozlepiali po bieszczadzkich wsiach ostrzeżenia skierowane do upowców przed podejmowaniem prób pogromów na ludności polskiej. W Polanie partyzanci Kunickiego spalili m.in. kopalnię ropy i rozbili batalion policji ukraińskiej.
W sierpniu 1944 w rejonie Chryszczatej Kunicki i jego oddział walczył przed szturmującymi plutonami 168 i 254 Dywizji Niemieckiej, gdzie Niemcy doznali poważnych strat.
29 września 1944 oddział przeszedł po udzieleniu zgody przez dowództwo w Kijowie na stronę frontu zajętą przez Armię Czerwoną i został rozformowany. W Wołkowyi nastąpiło rozformowanie 4 kompanii Pawłusiewicza.
W roku 1946 Kunicki występował jako świadek obrony Franciszka Przysiężniaka, za co został aresztowany. W roku 1988 był konsultantem wojskowym polsko-radzieckiego filmu Przeprawa.
Pozostawił m.in. listy osób pomordowanych przez ukraińskich nacjonalistów na Wołyniu, opisy tworzenia oddziałów samoobrony przed UPA na Wołyniu, współpracy polskiej partyzantki z radziecką przeciwko UPA w lipcu 1943, walk z UPA w Bieszczadach oraz relacje dotyczące działań polskiej partyzantki na terenie powiatu Lesko.
Spis treści |
[edytuj] Oddziały i dowódcy partyzantki radzieckiej, z którymi współpracował oddział Mikołaja Kunickiego:
- Oddział Partyzancki Brygad im. Żukowa
- Oddział Partyzancki Brygad im. Frunzego
- Oddział Partyzancki Brygad im. Mołotowa
- Oddział Partyzancki Brygad im. Chruszczowa
- Oddział Partyzancki Brygad im. Budionnego (dowódca Iwan Jakowlew)
- Oddział Partyzancki Brygad im. Suworowa (dowódca Sergiusz Sankow)
- Oddział Partyzancki Brygad im. Kirowa (dowódca Michał Nadielin, komisarz Wasilij Bielakow)
- II Obwód AL (dowódca mjr. Mieczysław Moczar "Mietek"
[edytuj] Publikacje
- Mikołaj Kunicki. Pamiętniki kapitana "Muchy" ( Polesie, Wołyń, Bieszczady ). wyd. MON, Warszawa 1959 str. 437
- Mikołaj Kunicki. Pamiętnik Muchy. wyd. Książka i Wiedza. Warszawa. 1971.
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
- ↑ Leonid Bernstein, eroe ebreo della Seconda Guerra Mondiale. "Sono nato a Shpikov, in Podolia. Mio padre era un orologiaio. Mori` quando avevo cinque anni. Nel 1932 la mia famiglia si trasferi` a Kiev. Io entrai all'Accademia militare e seguii un corso di artiglieria, divenendo allievo ufficiale. Quando raggiunsi il grado di luogotenente di artiglieria, fui mandato nella regione di confine di Przemysl. Il 22 giugno conobbi il nemico nazista. Combattemmo strenuamente, anche quando i tedeschi stavano per sopraffarci. Nessuno ci aveva ancora ordinato di ritirarci". Cosi` si presenta Leonid Bernstein, eroe ebreo dell'Armata Rossa e della Resistenza contro i nazisti quando testimonia davanti al pubblico la sua esperienza di combattente ebreo. 15 giorni dopo l'ordine arrivo`. Cominciava una nuova vicenda per Leonid Bernstein, eroe indiscusso della Seconda Guerra Mondiale, uno fra centinaia di migliaia di ebrei che combatterono nelle truppe alleate. Oltre 100.000 ebrei dell'Armata Rossa caddero nelle mani dei nazisti; pochi sopravvissero. Fra quei pochi, Leonid, che duranmte la prigionia non si perse d'animo. Ferito, riusci` a fuggire, riparando nel villaggio di Ternovka, dove ottenne falsi documenti e un nome russo. Senza perdere tempo, organizzo` il primo nucleo della Resistenza locale, partecipando a spedizioni di sabotaggio e spionaggio nonché ad azioni di disturbo contro i tedeschi. All'inizio del 1943 il gruppo di Bernstein cerco` di unirsi a quello di Peotr Dubovoy. Durante un tentativo di minare la stazione ferroviaria di Shevchenko fu pero` catturato nuovamente. "Vidi la mia vita scorrere davanti ai miei occhi in un istante". Si chiese se fosse la fine. Leonid colse tuttavia l'unica occasione di fuga per eludere ancora i nazisti e raggiungere i suoi compagni. Nel maggio del 1942 Bernstein si paracaduto` presso Sanok, dove raduno` 400 partigiani. In settembre quell'unita` partecipo` alla rivolta degli Slovacchi contro i nazisti. Quindi l'eroe rientro` nei ranghi dell'Armata Rossa. Dopo la guerra, Leonid ottenne le piu` importanti onorificenze militari da parte del suo paese (anche se, a causa dell'antisemitismo, non entro` mai nell'Ordine degli Eroi dell'Unione Sovietica), della Polonia e della Cecoslovacchia. Dal 1993 Leonid Bernstein vive nel nord di Israele, dove si dedica all'attivita` di scrittore-testimone, tramandando alle nuova generazioni le gesta degli eroi ebrei della Seconda Guerra Mondiale." w: Yad Vashem Magazine 37, articolo di Katia Guzarov.
