Mojsiej Urickij

Z Wikipedii

Mojsiej Urickij, ros. Моисей Соломонович Урицкий (ur. 14 stycznia 1873 w Czerkasach, zm. 30 sierpnia 1918 w Piotrogrodzie) - rewolucjonista rosyjski i bolszewik, szef piotrogrodzkiego Czeka.

Urodził się na Kijowszczyźnie w rodzinie kupca. W 1897 roku ukończył prawo na Uniwersytecie Włodzimierza w Kijowie, rok później wstąpił do SDPRR. W 1899 roku aresztowany i zesłany do Jakucji. W 1903 roku opowiedział się za mienszewikami. W 1905 roku wziął udział w rewolucji w Petersburgu i Krasnojarsku, za co został uwięziony w Wołogdzie i Archangielsku.

W sierpniu 1912 roku uczestniczył w zjeździe SDPRR w Wiedniu, zbliżył się wówczas do trockistów. Po rewolucji lutowej wrócił do Piotrogrodu, wszedł w skład KC SDPRR(b). W sierpniu 1917 roku wszedł w skład dumy piotrogrodzkiej z ramienia bolszewików. Pisywał do "Prawdy", "Wpieriod" i innych gazet bolszewickich.

W czasie rewolucji październikowej członek Piotrogrodzkiego Komitetu Wojenno-Rewolucyjnego, później komisarz w komisariacie spraw zagranicznych, rozpędzał na początku 1918 roku konstytuantę. Niechętnie odnosił się do podpisania przez bolszewików traktatu brzeskiego z Niemcami.

Od marca 1918 roku stał na czele piotrogrodzkiej Czeka, był również komisarzem spraw wewnętrznych obwodu północnego RFSRR. Odpowiedzialny za masowe zbrodnie czerwonego terroru w Piotrogrodzie i jego okolicach. 30 sierpnia został zabity przez poetę Leonida Kannegisera w westybulu piotrogrodzkiego komisariatu spraw wewnętrznych przy Dworcowej Płoszczadzi. Pochowano go na Marsowym Polu w Petersburgu.