Moksza (hinduizm)
Z Wikipedii
Moksza (dewanagari मोक्ष - "wyzwolenie") w hinduizmie, jodze i dźinizmie - ostateczne wyjście poza krąg samsary i tym samym zaprzestanie przyjmowania kolejnych wcieleń po śmierci (reinkarnacji). Możliwe do osiągnięcia różnymi sposobami, m.in.: poprzez medytację lub bhakti (czyli akt całkowitego oddania się Bogu). Odpowiednik oświecenia znanego w buddyzmie.
W filozofii hinduskiej moksza rozumiana jest jako wyzwolenie od iluzji (maja) wywołanej pełną identyfikacją umysłu z myślami oraz percepcjami zmysłowymi, uwięzionymi w świecie form: energii, materii, czasu, przestrzeni oraz zależności przyczynowo-skutkowych (karma), a przez to nie pozwalającymi na doświadczenie własnej prawdziwej natury - czystej świadomości, która nie ma żadnej formy.
Teologicznie moksza jest odpowiednikiem chrześcijańskiego zbawienia. Jednak nie jest to "nagroda" za dobre uczynki otrzymana po śmierci, lecz doświadczenie za życia, jakie towarzyszy całkowitemu rozpadowi identyfikacji z ego. W tym sensie moksza może być rozumiana jako stan jedności z Bogiem.
