Monofizytyzm

Z Wikipedii

Monofizytyzm - kierunek w teologii chrześcijańskiej przyjmujący, że w Chrystusie jest tylko jedna natura boska, a ludzka natura zaraz po wcieleniu została wchłonięta przez boską. Pogląd ten został sformułowany przez mnicha z Konstantynopola, Eutychesa. Według niego ludzka natura Chrystusa była jak plaster miodu, boską naturę można natomiast porównać do morza. Po Wcieleniu ludzka natura wrzucona w boską została w niej rozpuszczona jak plaster miodu w wodach morza.

Monofizytyzm stał się przedmiotem ostrych kontrowersji i sporów. Papież Leon I i sobór chalcedoński (451) odrzuciły go, przyjmując diofizytyzm, a więc dwoistość natury Chrystusa - boską i ludzką zjednoczoną w jednej osobie Jezusa Chrystusa - unia osobowa. Z kolei ustalenia soboru chalcedońskiego zostały odrzucone w Egipcie, Etiopii i Armenii, co zapoczątkowało powstanie Kościołów przedchalcedońskich.

Kościoły uznające mniej radykalne sformułowania monofizytyzmu istnieją do dzisiaj, same jednak unikają stosowania nazwy "monofizyckie". Są to:

• Syryjski Kościół Ortodoksyjny (kościół jakobicki),
• Koptyjski Kościół Ortodoksyjny w Egipcie,
• Etiopski Kościół Ortodoksyjny Tewahedo (tewahedo oznacza "zrobiony jako jeden"),
• autokefaliczny Erytrejski Kościół Ortodoksyjny,
• Apostolski Kościół Ormiański.
• Szwenkfeldyści

Zobacz też: Kościoły chalcedońskie