Mundżak
Z Wikipedii
| Mundżak | |||||||||||||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
| Typ | strunowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podtyp | kręgowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | ssaki | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podgromada | ssaki żyworodne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Szczep | łożyskowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | parzystokopytne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podrząd | przeżuwacze | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | jeleniowate | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzaj | Muntiacus | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | mundżak | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
| Muntiacus muntjak | |||||||||||||||||||||||||||||
| (Zimmermann, 1780) | |||||||||||||||||||||||||||||
| Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|||||||||||||||||||||||||||||
.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
Mundżak, mundżak indyjski (Muntiacus muntjak) - ssak z rodziny jeleniowatych zwany inaczej szczekającym jeleniem.
Spis treści |
[edytuj] Występowanie i biotop
Mundżak występuje w subtropikalnych lasach na południowym wschodzie Azji (Indie, Półwysep Indochiński i Archipelag Sundajski). Zasiedla lasy deszczowe i monsunowe oraz gęste zarośla, zwykle w pobliżu źródeł wody. Zidentyfikowano kilkanaście[1] podgatunków, klasyfikacja jest jednak niepewna, przede wszystkim ze względu na krzyżówki międzygatunkowe. Mundżaki z Indii i Chin zostały wprowadzone do południowej Anglii w latach trzydziestych naszego wieku, we Francji próby takie czynione były wielokrotnie (w 1891, 1953 i dalszych). Dokonywano introdukcji do lasów o gęstej roślinności. We Francji i Belgii mundżaki nie występują już w stanie naturalnym, posiadają je tylko niektóre zwierzyńce lub ogrody zoologiczne. Natomiast populacja w Wielkiej Brytanii nadal się utrzymuje, ich zasięg występowania powiększył się nawet na północ i wschód. W Europie nie występują inne populacje mundżaków w stanie dzikim.
[edytuj] Charakterystyka ogólna
| Podstawowe dane | |
|---|---|
| Długość ciała | 89-135 cm |
| Wysokość w kłębie | 40-65 cm |
| Długość ogona | 13-23 cm |
| Masa ciała | 15-35 kg |
| Dojrzałość płciowa | ok. 1 roku |
| Ciąża | ok. 180 dni |
| Liczba młodych w miocie |
1 |
| Długość życia | |
[edytuj] Wygląd
Mundżaki mają krótkie kończyny i długi tułów. Samce posiadają krótkie (do 15 cm) poroże oraz wystające górne kły i są przeważnie większe od samic. Sierść szarobrunatna, krótka, spodem jaśniejsza. Na głowie występuje jaśniejsze ubarwienie na czole i wokół oczu. Długim językiem sięgają do kącików oczu.
[edytuj] Tryb życia
Gatunek wszystkożerny - zjadają rośliny, jaja ptaków i małe zwierzęta. Samica rodzi zwykle jedno, rzadziej dwa młode, które przebywają z nią do ok. 6 miesięcy. Dorosłe osobniki, poza okresem godowym, prowadzą samotniczy tryb życia.
Przed objęciem ochroną mundżaki indyjskie były poławiane dla mięsa.
[edytuj] Rozmnażanie
U mundżaków brak jest sprecyzowanego okresu rui. Ponowna kopulacja występuje w kilka dni po porodzie. Samice mogą w ten sposób rodzić młode co 7 miesięcy. Bliźnięta zdarzają się rzadko. W środowisku naturalnym śmiertelność mundżaków jest znaczna. Przyczyną są niesprzyjające warunki klimatyczne, ruch kołowy i szkodniki łowieckie - wałęsające się psy.
Przypisy
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.): Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) (en). Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 9 czerwca 2008].
[edytuj] Bibliografia
- Komosińska Halina, Podsiadło Elżbieta: Ssaki kopytne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.
- Jackson, A. 2002.: "Muntiacus muntjak" (On-line), Animal Diversity Web. (en). [dostęp 24 listopada 2007].
- Łowiectwo-Encyklopedia, Akademia Francuska Delta
