Myślnik
Z Wikipedii
–
Myślnik – znak pisarski z grupy znaków interpunkcyjnych w postaci dłuższej, poziomej kreski, położonej w pobliżu średniej linii pisma. W druku znak pisarski myślnika reprezentowany jest przez dwa znaki typograficzne: pauzę lub półpauzę.
W języku polskim myślnik używany jest najczęściej:
- zamiennie z przecinkiem przy wtrąceniach (ale konsekwentnie ten sam znak na początku i końcu wtrącenia), np.:
- Gdzieś tam na stole – tym takim drewnianym – stała szklanka.
- (w przykładzie do oznaczenia myślnika użyte są półpauzy)
- w zapisie dialogów, np.:
- — Nie widziałeś gdzieś szklanki? — spytał Bazyli.
- (w przykładzie do oznaczenia myślnika użyte są pauzy)
- zastępując powtarzany element zdania, np.:
- Jutro będę w Krakowie, pojutrze – w Kielcach, za tydzień – w Warszawie.[1]
- przed wyrazami, na które chcemy zwrócić uwagę, np.:
- Przede wszystkim nie lubię w tobie – chciwości.[1]
Częstym błędem, zdarzającym się nie tylko w amatorsko pisanych tekstach, jest użycie znaku dywizu (najkrótszej poziomej kreski położonej w pobliżu średniej linii pisma) dla oznaczenia myślnika. Różnica pomiędzy znakami myślnika i dywizu omówiona jest w artykułach o pauzie i o dywizie.
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
 |
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
