Nadziak
Z Wikipedii
Nadziak – broń obuchowo-sieczna przypominająca z wyglądu młotek o drewnianym lub stalowym stylisku i stalowej głowicy z jednej strony stępionej, z drugiej zaopatrzonej w ostry, często zakrzywiony kolec nazywany dziobem. Broń ta służyła do rozbijania lub przebijania (w zależności, która stroną głowicy uderzano) zbroi i hełmu przeciwnika. Nadziaki używane były od XV do XVII wieku. Wchodziły m.in. na wyposażenie husarii, choć nie były zbyt popularną bronią tej formacji (niektóre źródła podają, że nadziaki używane były tylko przez oficerów, stanowiąc ich znak rozpoznawczy).
Nadziaki były popularne wśród polskiej szlachty, która stosowała je jako laski. Jednak częste użycie tej broni do krwawego rozstrzygania sporów, szczególnie podczas sejmików, spowodowało wydanie przez sejm zakazów stosowania nadziaków przez cywilów. Aby ominąć zakaz zaczęto posługiwać się nadziakami z zawiniętym kolcem, a przez to mniej groźnymi, tzw. obuszkami.
