Nicolas Flamel

Z Wikipedii

Nicolas Flamel (ur. 1330 w Pantoise, zm. między 1413 a 1419), francuski alchemik, prawnik i pisarz przysięgły.

Zgodnie z legendą Flamel był jednym z pierwszych alchemików w Europie^{[potrzebne źródło]}, interesował się praktykami alchemicznymi Egipcjan, Greków i w mniejszym stopniu Arabów. Legenda oparta na pismach samego Flamela, głosi że jako pierwszy stworzył kamień filozoficzny: substancję zmieniającą min. metal w czyste złoto oraz główny składnik eliksiru długowieczności. Jego żona, Perenelle, przez 20 lat pomagała Flamelowi w odczytaniu manuskryptu alchemicznego, jednak wysiłki te nie zostały zwieńczone sukcesem. Antoine Lavoisier, osiemnastowieczny chemik francuski, obalił metodami naukowymi trwające kilkaset lat przekonanie, że można przemienić jedną materię w inną (obecnie wiemy, że taki proces jest możliwy w akceleratorze cząstek).

Dzięki pochodzącemu z 1416 roku testamentowi mieszczanina możliwe jest oszacowanie wielkości i źródła jego majątku. Przypuszcza się, iż zaczątek swojej fortuny zdobył on po roku 1394, dzięki udziałowi w podejrzanych aferach finansowych związanych z wygnaniem Żydów z Paryża. Głównym zajęciem Flamela była jednak spekulacja mieszkaniowa: budował on na świeżo włączonych w obręb murów miejskich przedmieściach domy czynszowe, wynajmując znajdujące się w nich mieszkania poszukującym dachu nad głową ubogim Paryżanom. Podobnie postępował z przejętymi istniejącymi już, lecz opuszczonymi bądź zrujnowanymi budynkami. Postępowanie to, które XV-wieczny kronikarz Guillebert de Metz nazwał działalnością charytatywną, było w istocie skutecznym sposobem na pomnażanie majątku. We wspomnianym już testamencie Nicolas Flamel zapisał każdemu ze trzydziestu swoich lokatorów pewną sumę jałmużny, którą ci mieli potrącić sobie z czynszu.

[edytuj] Ciekawostki współczesne

Nicolasa Flamela wiąże się z Prieuré de Sion (zakonem Syjonu), strzegącym ponoć legendarnego świętego Graala. Nicolas Flamel był, według Pierre'a Plantarda, jednym z wielkich mistrzów zakonu Prieuré de Sion w latach 1398-1418, co jak udowodnił sąd we Francji, było całkowitą mistyfikacją.

O Nicolasie Flamelu wspomniano między innymi w książkach "Katedra Marii Panny w Paryżu" Wiktora Hugo, "Harry Potter i kamień filozoficzny" J. K. Rowling, "Boży bojownicy" Andrzeja Sapkowskiego oraz "Kod Leonarda da Vinci" Dana Browna, w anime i mandze Fullmetal Alchemist (Hagane no Renkinjutsushi)jak również w książce Judith Merkle Riley " Czara wyroczni " .

[edytuj] Bibliografia

• Bronisław Geremek, Ludzie marginesu w średniowiecznym Paryżu XIV-XV wiek, Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań 2003, s. 73-74.