Niemcoznawstwo

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dodania linków wewnętrznych. Jeśli możesz, dodaj je teraz. Linki do innych haseł: hasło, hasłowy, hasłami zapisujemy jako [[hasło]], ''[[hasło]]wy'', '''[[hasło|hasłami]]'''.

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Niemcoznawstwo - dyscyplina naukowa powstała w historiografii polskiej po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. W okresie międzywojennym tymi zagadnieniami zajmował się Instytut Bałtycki w Toruniu oraz Uniwersytet Poznański. Od 1944 r. głównymi ośrodkami badawczymi stały się: Poznań (Instytut Zachodni), Opole (Instytut Śląski), Gdańsk (Instytut Bałtycki). Czołowymi niemcoznawcami polskimi byli (podajemy tylko zmarłych): Henryk Batowski, Antoni Czubiński, Witold Jakóbczyk, Lech Janicki, Alfons Klafkowski, Józef Kokot, Edmund Makowski, Stanisław Nawrocki, Edmund Osmańczyk, Janusz Pajewski, Kazimierz Piwarski, Edward Serwański, Kazimierz Tymieniecki, Jan Wąsicki, Marian Wojciechowski, Zygmunt Wojciechowski, Jan Żak.

Obecnie, jedyne w Polsce studia z zakresu niemcoznawstwa prowadzone są w Instytucie Europeistyki UJ, jako specjalność na kierunku europeistyka.