Nina Rydzewska

Z Wikipedii

Nina Rydzewska (ur. 26 czerwca 1902 w Warszawie, zm. 8 lutego 1958 w Szczecinie) – polska poetka i powieściopisarka.

Przed II wojną światową była członkiem PPS, pracowała jako urzędniczka w Naczelnym Dowództwie Sił Zbrojnych i przy kapitule Orderu Virtuti Militari. Około 1926, lub 1927 roku związała się z grupą poetycką Kwadryga. Wierszem Madonna Nędzarzy wywołała burzę wśród środowisk endeckich, zwrócono się do prokuratury o wszczęcie wobec niej procesu. W jej obronie stanęło jednak środowisko twórcze, a wspomniany wiersz wygrał konkurs Głosu Literackiego. Część wierszy opublikowała w tomie Miasto w 1929 roku.

Po wojnie wielokrotnie zmieniała miejsca pobytu. Przygotowując jedną z powieści, Ludzie z węgla, podjęła pracę w kopalni węgla. Od 1953 roku osiadła w Szczecinie. Pracowała tam w radiu, była kierownikiem redakcji literackiej, zajmowała się m.in. tematyką kaszubską. Odmówiono jej wtedy stypendium twórczego.

Oprócz poezji, pisała również powieści. Wydała: Akwamarynę w 1937 roku, Ludzi z węgla w 1953 roku, Godzinę W oraz Rybacy bez sieci w 1958 roku. Rękopis powieści Mol na Krzyskim Wzgórzu został przyjęty do druku dwa dni po jej śmierci.

Była członkiem Związku Literatów Polskich. Odmówiono jej przyjęcia do PZPR. Rok przed śmiercią otrzymała Nagrodę Literacką Szczecina. Nazwiskiem Rydzewskiej nazwano ulicę w Szczecinie.