Norman Hunter
Z Wikipedii
Norman Hunter (ur. 24 października 1943 w Eighton Banks, Gateshead, Anglia) – angielski piłkarz. Mistrz świata z 1966, uczestnik MŚ 1970.
Był jednym z najlepszych graczy Leeds United w latach 60. i 70. XX wieku. W pierwszej drużynie zadebiutował w 1962. Partnerował Jackowi Charltonowi na środku obrony, ich współpraca trwała 10 lat. Z Leeds zdobył mistrzostwo Anglii (1969, 1974), Puchar Anglii (1972), Puchar Miast Targowych (1968, 1971). Inne jego osiągnięcia to: finalista Pucharu Anglii (1965, 1970, 1973), Puchar Ligi Angielskiej (1968), finalista Pucharu Europy (1975), półfinalista Pucharu Europy (1970), finalista Pucharu Zdobywców Pucharów (1973).
Hunter debiutował w reprezentacji Anglii w 1965, ale wobec znakomitej współpracy Jacka Charltona i Bobby’ego Moore’a nie miał dużych szans na grę. Był w składzie na MŚ 66, jednak nie zagrał w żadnym meczu.
W 1970 Hunter spędził część sezonu na leczeniu kontuzji, ale pomimo rozczarowującego sezonu był w kadrze Alfa Ramsey’a na Mundial w 1970, z którego Anglia odpadła po porażce z RFN w ćwierćfinale po dogrywce 3-2.
Norman Hunter miał pseudonim kąsacz nóg. Był często nagradzany – fachowcy wybrali go najlepszym angielskim graczem 1974, w inauguracyjnej edycji tej nagrody.
W 1973 zmierzył się na Wembley z Polską w meczu eliminacji Mistrzostw Świata w 1974. Po jego błędzie i stracie piłki Polacy zdobyli bramkę. Wynik 1-1 spowodował, że Anglia odpadła z rywalizacji. Hunter był reprezentantem Anglii do 1975.
W 1975 Hunter pobił się z napastnikiem Derby County (i reprezentantem Anglii) Francisem Lee. Obaj zawodnicy zostali ukarani przez Football Assocation.
W 1976 odszedł z Leeds i dołączył do Bristol City. Występował tam przez dwa sezony przed powrotem do Yorkshire, gdzie został grającym menedżerem Barnsley F.C.. Później pracował w West Bromwich Albion i Leeds United. Stracił jednak posadę w Leeds wraz z przybyciem Howarda Wilkinsona, który reorganizował klub. Hunter zdecydował wówczas, że kończy swoją przygodę z piłką i zajął się sprzedażą towarów sportowych i ubezpieczeń.
Znalazł zatrudnienie w stacji BBC, gdzie komentował mecze Leeds. W 2004 wydał swoją autobiografię zatytułowaną Biting Talk.
1 Banks • 2 Cohen • 3 Wilson • 4 Stiles • 5 J. Charlton • 6 Moore • 7 Ball • 8 Greaves • 9 B. Charlton • 10 Hurst • 11 Connelly • 12 Springett • 13 Bonetti • 14 Armfield • 15 Byrne • 16 Peters • 17 Flowers • 18 Hunter • 19 Paine • 20 Callaghan • 21 Hunt • 22 Eastham • trener: Alf Ramsey
1 Banks • 2 Newton • 3 Wilson • 4 Mullery • 5 Labone • 6 Moore • 7 Ball • 8 Hunt • 9 B. Charlton • 10 Hurst • 11 Peters • 12 Stepney • 13 West • 14 Knowles • 15 J. Charlton • 16 Wright • 17 Stiles • 18 Summerbee • 19 Hunter • 20 Bell • 21 Greaves • 22 Thompson • trener: Ramsey