Bobby Moore
Z Wikipedii
Robert Frederick Chelsea "Bobby" Moore (ur. 12 kwietnia 1941 w Barking, zm. 24 lutego 1993 w Londynie), angielski piłkarz, środkowy obrońca. Mistrz świata z roku 1966.
Moore uchodzi za najlepszego stopera w historii angielskiej piłki. Zawodnikiem West Ham United został w 1956, w pierwszym składzie debiutował dwa lata później. Szybko stał się podstawowym zawodnikiem popularnych Młotów, przez ponad 10 lat był kapitanem drużyny. Z WHU w 1964 zdobył Puchar Anglii, a rok później sięgnął po Puchar Zdobywców Pucharów. Do 1974 w barwach West Ham rozegrał 544 ligowe spotkanie i strzelił 24 bramki.
W tym samym roku odszedł do lokalnego rywala, grajacego w niższej lidze Fulham F.C.. W 1975 dotarł z tym klubem do finału Pucharu Anglii, gdzie jednak jego nowy zespół przegrał z West Ham. W Fulham grał do 1977 (124 mecze). Karierę kończył w klubach amerykańskich: San Antonio Thunder i Seattle Sounders (1978).
W reprezentacji Anglii debiutował 20 maja 1962 w meczu z Peru. Następne spotkania rozegrał już w finałach MŚ 62 - wystąpił we wszystkich meczach Anglików. Rok później po raz pierwszy został kapitanem drużyny narodowej, łącznie honorową funkcję pełnił aż 90-krotnie. Poprowadził Anglię do jedynego tytułu w historii i 30 lipca 1966 odebrał z rąk Elżbiety II Złotą Nike.
W 1968 mógł świętować zdobycie brązowego medalu mistrzostw Europy. W 1970 wystąpił w swoich trzecich finałach MŚ i ponownie był kapitanem zespołu. Anglia jednak nie obroniła tytułu, a sam Moore tuż przed turniejem, podczas zgrupowania kadry w Kolumbii, został oskarżony o kradzież biżuterii. Areszt opuścił jednak już po kilku dniach i mógł dołączyć do drużyny. Prawdopodobnie była to prowokacja mająca utrudnić Anglikom przygotowania do turnieju finałowego w Meksyku.
Mimo niepowodzenia w MŚ 70 Moore nadal miał pewne miejsce w kadrze. Reprezentacyjną karierę zakończył jesienią 1973, gdy Anglia przegrała rywalizację o awans do MŚ 74 z Polską. Moore znacząco przyczynił się do porażki Anglików w Chorzowie (0:2). Miał udział przy pierwszej bramce (w niektórych opracowaniach uznawany jest za strzelca gola samobójczego), drugą Włodzimierz Lubański strzelił po samotnym rajdzie - wcześniej odebrał piłkę właśnie Moore'owi. Łącznie w reprezentacji rozegrał 108 spotkań i strzelił dwie bramki.
Zmarł na raka jelita grubego.
1 Banks • 2 Cohen • 3 Wilson • 4 Stiles • 5 J. Charlton • 6 Moore • 7 Ball • 8 Greaves • 9 B. Charlton • 10 Hurst • 11 Connelly • 12 Springett • 13 Bonetti • 14 Armfield • 15 Byrne • 16 Peters • 17 Flowers • 18 Hunter • 19 Paine • 20 Callaghan • 21 Hunt • 22 Eastham • trener: Alf Ramsey
1 Banks • 2 Newton • 3 Wilson • 4 Mullery • 5 Labone • 6 Moore • 7 Ball • 8 Hunt • 9 B. Charlton • 10 Hurst • 11 Peters • 12 Stepney • 13 West • 14 Knowles • 15 J. Charlton • 16 Wright • 17 Stiles • 18 Summerbee • 19 Hunter • 20 Bell • 21 Greaves • 22 Thompson • trener: Ramsey
Pelé • Maradona • Cruijff • Beckenbauer • Platini • Di Stéfano • Puskás • Best • Van Basten • Eusébio • Jaszyn • Charlton • Ronaldo • Moore • Müller • Baggio • Matthews • Zico • Franco Baresi • Garrincha • Maldini • Dalglish • Batistuta • Cantona • Hagi • Romário • Jairzinho • Zidane • Gullit • Charles • Matthäus • Banks • Klinsmann • Bergkamp • Rummenigge • Lineker • Meazza • Rivelino • Didi • Rush • Schmeichel • Rossi • Weah • Owen • Fontaine • Edwards • Zoff • Stoiczkow • Beckham • Finney • Rivaldo • Caniggia • Tostão • Rijkaard • Chilavert • Keegan • Gascoigne • Milla • Laudrup • Szewczenko • Ginola • Hoddle • Sócrates • Roberto Carlos • Shearer • Passarella • Šuker • Dean • Kocsis • Schiaffino • Vieri • Kempes • Neeskens • Riva • Nasazzi • Netzer • Del Piero • Valderrama • Zamora • Francescoli • Davids • Gento • Baxter • Falcão • Giggs • Maier • Boniek • Jennings • Sárosi • Facchetti • Hansen • Kopa • Robson • Sammer • Kubala • Southall • Gérson • Futre • Elkjær • Bebeto
