Nowowołyńsk
Z Wikipedii
Współrzędne: 50°44' N 24°10' E
| Nowowołyńsk | |||
|
|||
| Państwo |  Ukraina |
||
| Obwód |  wołyński |
||
| Położenie | 50° 44' N 24° 10' E |
||
| Ludność (2001) • liczba ludności |
53 838 |
||
| Nr kierunkowy | +380 (0)3344 | ||
| Kod pocztowy | 45400 | ||
| Miasta partnerskie |  Biłgoraj Jaraczewo Rymanów |
||
|
Położenie na mapie kraju
  Nowowołyńsk
|
|||
| Strona internetowa miasta | |||
Nowowołyńsk (ukr. Нововолинськ) – miasto położone w zachodniej części Ukrainy, w Obwodzie wołyńskim. Liczy ok. 57 tys. mieszkańców, leży przy drodze A256 . Ośrodek wydobycia węgla kamiennego w Lwowsko-Wołyńskim Zagłębiu Węglowym Zostało założone w 1951, prawa miejskie uzyskało w 1957. Jest miastem partnerskim Biłgoraja, Rymanowa i Jaraczewa.
[edytuj] Historia
Obecne miasto powstało na obszarze czterech wsi: Nyzkynyczi (Niskienicze), Dorohynyczi (Drohiniczki), Budiatyczi (Budziatycze) i Rusowyczi (Rusowicze) należących do powiatu Iwanicze. Pierwsze pisemne wzmianki o tych wsiach jako majątku rodowym wojewody kijowskiego Adama Kisiela pochodzą z XV wieku.
W przeszłości teren obecnego miasta należał do Rusi Kijowskiej, Rusi Halicko-Wołyńskiej, potem powiatu włodzimierskiego w składzie województwa wołyńskiego I Rzeczypospolitej, następnie guberni wołyńskiej Rosji i województwa wołyńskiego II Rzeczypospolitej. W 1939 włączony do Ukraińskiej SRR w składzie ZSRR.
W 1912 rosyjski badacz M. M. Tetjajew wysunął tezę o istnieniu pokładów węgla kamiennego na Wyżynie Wołyńsko-Podolskiej. W 1938 śląski koncern przemysłowy "Wspólnota interesów górniczo-hutniczych" otworzył we Lwowie oddział geologiczny pod kierownictwem Jana Samsonowicza. Do wybuchu wojny dokończono 8 z 11 wierceń. Dokumentacja poszukiwań zachowała się w instytucie geologicznym Uniwersytetu Lwowskiego. W 1940 po włączeniu zachodniej Ukrainy do ZSRR utworzono przedsiębiorstwo poszukiwawcze "Lwiwwuglerozwidka", ale prace poszukiwawcze przerwano w 1941. Poszukiwania węgla ponowiło przedsiębiorstwo "Wołyńwuglerozwidka" w latach 1946-1947 w okolicach Włodzimierza Wołyńskiego, ale bez oczekiwanych rezultatów. W październiku 1948 przeprowadzono prace poszukiwawcze w okolicach wioski Bużanka (na północ od obecnego miasta) zakończone sukcesem. W tym miejscu powstała kopalnia nr 1, która 23 czerwca 1954 zaczęła eksploatację złoża.
W marcu 1950 powstał pierwszy drewniany budynek przeznaczony dla górników. 10 kwietnia 1951 powstałemu osiedlu górniczemu nadano nazwę Nowowołyńsk. W kwietniu 1957 nadano osadzie prawa miejskie (w składzie rejonu Iwanicze), a 25 września 1958 podniesiono miasto do rangi powiatu (bezpośrednie podporządkowanie obwodowi).
[edytuj] Linki zewnętrzne
Rejony: horochiwski • iwanycziwski • kamieński • kiwerecki • kowelski • lubesziwski • lubomelski • łokaczyński • łucki • manewycki • ratniwski • rożyszczeński • starowyżiwski • szacki • turijski • włodzimierski
Wydzielone miasta obwodu: Kowel • Łuck • Nowowołyńsk • Włodzimierz Wołyński
