Oblężenie Trembowli

Z Wikipedii

II wojna polsko-turecka 1672-1676
Ładyżyn (1672) - Humań (1672) - Kamieniec Podolski (1672) - Korzec (1672) - Lwów - wyprawa na czambuły (1672) - Krasnobród (1672) - Narol (1672) - Niemirów (1672) - Komarno (1672) - Petranka (1672) - Kałusz (1672) - Chocim (1673) - Lesienice (1675) - Trembowla (1675) - Wojniłów (1675) - Żurawno (1676)

Oblężenie Trembowli miało miejsce 20 września – 11 października 1675 roku podczas wojny polsko-tureckiej 1672-1676.

Niewielki zamek w Trembowli zbudowany został w XIV wieku na wysokim wzgórzu nad rzeką Hniezną. Latem 1675 roku 30-tysięczna armia turecka wraz z Tatarami, dowodzona przez Ibrahima Szyszmana (zięć sułtana Mehmeda IV) wkroczyła na Ukrainę. Zbaraż padł 27 lipca, a Podhajce 11 września, po czym 20 września 10000 Turków przystąpiło do oblężenia zamku w Trembowli. Załoga zamku składała się z 80 żołnierzy piechoty oraz z niewielkiej ilości szlachty wraz z ok. 200 chłopami i mieszczanami z miasteczka i okolicy. Wcześniej w zamku była załoga dragonów jednak wypędzono ją ponieważ mieszczanie mówili że w razie oblężenia załogi nie wykarmią. Całością obrony dowodził kapitan Jan Samuel Chrzanowski. Załoga, zagrzewana przez żonę komendanta Annę Dorotę Chrzanowską ^[1] stawiła Turkom zacięty opór i odparła wszystkie szturmy armii tureckiej. W tym czasie Jan III Sobieski koncentrował siły pod Lwowem. Wobec wiszącej nad armią turecką groźby odsieczy, bojąc się starcia z Sobieskim, Ibrahim Szyszman 11 października zwinął oblężenie i wycofał się za Dniestr. Obrona Trembowli do dziś stanowi przykład wielkiej wiary, odwagi i determinacji obrońców, którzy potrafili wytrwać w pozornie beznadziejnej sytuacji.

Przypisy