Bitwa pod Ładyżynem
Z Wikipedii
| Bitwa pod Ładyżynem Wojna polsko-turecka 1672-1676 |
|||||||||||||||||
 Józef Brandt, Tabor kozacki |
|||||||||||||||||
| Data | 18 lipca 1672 | ||||||||||||||||
| Miejsce | Ładyżyn, przeprawa przez Boh | ||||||||||||||||
| Wynik | pyrrusowe zwycięstwo polsko-kozackie | ||||||||||||||||
| Przyczyna | próba uratowania pułku Chanienki | ||||||||||||||||
| Terytorium | Ukraina | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| II wojna polsko-turecka 1672-1676 |
|---|
|
Ładyżyn (1672) - Humań (1672) - Kamieniec Podolski (1672) - Korzec (1672) - Lwów - wyprawa na czambuły (1672) - Krasnobród (1672) - Narol (1672) - Niemirów (1672) - Komarno (1672) - Petranka (1672) - Kałusz (1672) - Chocim (1673) - Lesienice (1675) - Trembowla (1675) - Wojniłów (1675) - Żurawno (1676) |
Bitwa pod Ładyżynem miała miejsce 18 lipca 1672 podczas wojny polsko-tureckiej 1672-1676.
Gdy 30-tys. armia złożona z Tatarów i wiernych hetmanowi kozackiemu z ramienia Turcji Doroszence Kozaków obległa cofający się od Berszady pułk hetmana kozackiego Michała Chanenki, ten postanowił uratować swych żołnierzy z opresji.
Mając przy sobie jedynie 4 000 żołnierzy, poprosił o pomoc K. Łużeckiego mającego ok. 2 500 jazdy i dragonii. Po połączeniu się 18 lipca ruszono w szyku taborowym na Czetwertynówkę. Wojsko ustawione było w tradycyjnym szyku, czyli piechota (tu Kozacy Chanienki) sformowała tabor i szła w centrum, na skrzydłach natomiast była jazda polska. Dragoni w małych taborkach szli z tyłu. Po przybyciu na miejsce udało się odrzucić armię Doroszenki za Boh. Zachęcona powodzeniem jazda polska ruszyła za przeciwnikiem, który za rzeką przeszedł do kontrataku i zadał jeździe polskiej duże straty. Gdy tabor kozacki wycofał się spod Ładyżyna, Doroszenko przeprawił swe siły za rzekę i rozbił kilka taborków z dragonią. Reszta dragonii i jazdy wycofała się do Ładyżyna.
Zwycięstwo odniosły wojska polsko-kozackie Chanienki i Łużeckiego, którym udało się wyswobodzić okrążony pułk. Było to jednak pyrrusowe zwycięstwo, gdyż wojska polskie wskutek nieostrożności poniosły niepotrzebnie duże straty, szczególnie wśród oficerów.
[edytuj] Literatura
- Mała Encyklopedia Wojskowa, 1967, Wydanie I
