Ochotnicze Hufce Pracy
Z Wikipedii
Ochotnicze Hufce Pracy - polska organizacja młodzieżowa powołana do życia 13 czerwca 1958 uchwałą Rady Ministrów Nr 201/58. OHP w swych założeniach nawiązywały do tradycji Junackich Hufców Pracy z 1936 roku. Celem działania Hufców było zapewnienie młodzieży płci obojga pracy równocześnie z umożliwieniem jej nabycia kwalifikacji zawodowych w połączeniu z zapewnieniem jej ogólnej oświaty i wychowania obywatelskiego.
Nabór pierwszych junaków-uczestników Hufców odbył się pomiędzy 20 czerwca a 30 listopada 1958. Zorganizowano cztery hufce w Bieszczadach, liczące łącznie 1200 junaków, które skierowano do pracy przy budowie kolei wąskotorowej Rzepedź-Moczarne, oraz jeden stacjonarny hufiec na Śląsku, skierowany do pracy w Zakładach Chemicznych w Oświęcimiu. Kolejny hufiec pracował w rozbudowywanej wówczas Kopalni i Elektrowni Turów.
Od początku istnienia Hufców aż do upadku systemu komunistycznego w Polsce w 1989 w organizacji tej znaczny swój udział miały struktury zmilitaryzowane oraz Obrona Cywilna. Po roku 1989 struktury te, wraz z zawodowymi wojskowymi zostały z Hufców wyprowadzone. Przemiany organizacyjne w OHP przeprowadzono w oparciu o stosowne ustawy - z 7 września 1991 o systemie oświaty oraz z 16 października 1991 o zatrudnieniu i bezrobociu - i rozporządzenie Rady Ministrów z 8 września 1992 w sprawie zasad funkcjonowania Hufców.