Oligocen
Z Wikipedii
Epoka |
Epoka |
Epoka |
oligocen |
||
Oligocen (ang. Oligocene)
- w sensie geochronologicznym: najmłodsza epoka paleogenu, trwająca około 11 milionów lat (od 33,9 ± 0,1 do 23,03 mln lat temu). Oligocen jest młodszy od eocenu a starszy od miocenu. Dzieli się na dwa wieki: rupel i szat.
- w sensie chronostratygraficznym: najwyższy oddział paleogenu, wyższy od eocenu a niższy od miocenu. Oligocen dzieli się na dwa piętra: rupel i szat.
Nazwa pochodzi od połączenia dwóch greckich słów oligos - mało i kainos - nowy. Nazywany czasami złotym wiekiem ssaków.
Spis treści |
[edytuj] Fauna
Wymarły prawalenie (Archaeoceti), a powstały fiszbinowce. Pojawiły się dwie oryginalne rodziny ryb: wstęgorowate i podnawki. Pojawiły się duże ssaki: Indricotherium, Brontotherium, Enteledont, Hyaenodon, Megistotherium.
[edytuj] Nowości ewolucyjne
- pojawiają się pierwsze jeleniowate
- pojawia się pierwszy kot Proailurus lemanensis odkryty w Europie
- pierwsze propliopiteki (naczelne): (rodzaj Propliopithecus)
- dalsza ewolucja koniowatych Mesohippus
- największy ssak lądowy wszech czasów Indricotherium.
[edytuj] Oligocen w Polsce
W oligocenie nadal trwała sedymentacja, która była spowodowana transgresją morską w eocenie. Przy czym na obszarach lądowych powstawały lokalnie pokłady węgli brunatnych. Pod koniec oligocenu płytkie morze wycofało się ku północnemu zachodowi, a na Niżu Polskim zapanowała sedymentacja limniczna i rzeczna (piasek i ił z przewarstwieniami węgli brunatnych).
Na obszarze Dolnego Śląska w późnym oligocenie nastąpiły w wielu rejonach wylewy law bazaltowych.