Miocen

Z Wikipedii

Miocen to najstarsza epoka neogenu. Epoka wielkich przemian geologicznych skorupy ziemskiej. Wypiętrzenie nowych łańcuchów górskich zmienia cyrkulację powietrza w atmosferze i wód w morzach. Trwał od 23,03 mln do 5,332 mln lat temu.

Miocen dzieli się na:

• messyn - 7,246-5,332;
• torton - 11,608-7,246;
• serrawal - 13,82-11,608;
• langowski - 15,97-13,82;
• burdygał - 20,43-15,97;
• akwitan - 23,03-20,43.

Spis treści 1 Geologia 2 Flora 2.1 Przegląd nowości ewolucyjnych 3 Fauna 3.1 Przegląd nowości ewolucyjnych

[edytuj] Geologia

Wg teorii tektoniki płyt litosfery kontynenty znajdują się w ruchu, Afryka zderza się z Europą - powstają Alpy. Indie zderzają się z Azją - powstają Himalaje. Kolejne zderzenia płyt kontynentalnych prowadzą do wypiętrzenia Gór Skalistych i Andów. Antarktydę pokrywa lądolód. Hipotetyczne Morze Tetydy zostaje zamknięte połączeniem lądowym między Afryką i Eurazją, powstaje Morze Śródziemne. Kurczą się obszary mórz śródlądowych. W oceanach powstają prądy, które powodują wymieszanie składników odżywczych.

Hipotetyczne rozmieszczenie lądów w miocenie

[edytuj] Flora

Początek miocenu jest najcieplejszym okresem w ciągu 35 mln lat. Od połowy miocenu klimat zaczyna się ochładzać. Wraz z ochłodzeniem klimatu postępuje stepowienie dużych obszarów. Trawy są roślinami odpornymi na warunki klimatyczne, a do rozmnażania nie potrzebują owadów.

[edytuj] Przegląd nowości ewolucyjnych

• Wobec kurczenia obszarów leśnych nowego znaczenia nabierają trawy. Trawiasta równina dostarcza pożywienia całej plejadzie przeżuwaczy.

[edytuj] Fauna

Foki pojawiają się w miocenie

Ssaki wędrują poprzez nowo utworzone mosty. Ewolucja kotów szablozębych. W Australii trwa niezależna ewolucja torbaczy i stekowców. W Europie i Azji pojawiają się prymitywne jelenie i żyrafy, słonie i małpy człekokształtne (szczątki Ramapithecusa sprzed 14 mln lat). Do Afryki docierają króliki, koty i świnie. W morzu żyje największy rekin wszech czasów: Carcharodon megalodon, o długości ciała prawdopodobnie zbliżonej do 20 metrów. Zwiększenie zasobów pokarmowych morza "zachęca" niektóre ssaki do powrotu do morza. Pojawiają się pierwsze foki. W Ameryce Północnej pojawiają się niedźwiedzie, a także mastodonty. W późnym miocenie umacnia się dominacja trawożerców. Zaczynają wymierać niektóre gatunki drapieżców. Następuje gwałtowna radiacja hien. Do Australii docierają (prawdopodobnie przez Malaje) gryzonie. W Ameryce Południowej pojawiają się szopy, a małe odmiany leniwców naziemnych przechodzą do Ameryki Północnej.

[edytuj] Przegląd nowości ewolucyjnych

• U przeżuwaczy doszło do udoskonalenia żołądka; mioceńskie stepy stają się dla nich środowiskiem bardzo sprzyjającym;
• Dynamiczna ewolucja trąbowców: Platybelodon, Deinotherium.
• Ewolucja koniowatych, zwiększenie wielkości i przystosowanie do biomu stepowego: Merychippus, Pliohippus.
• Pojawiają się papugi, pelikany, gołębie, kruki i sokoły.
• Dynamiczny rozwój gryzoni.
• Pojawienie się pliopiteków (naczelne): rodzaje Pliopithecus i prokonsul.
• Pojawiają się pierwsze foki, następuje ewolucja waleni.