Olimpia Asunción

Z Wikipedii

Olimpia Asunción
Pełna nazwa	Club Olimpia
Przydomek	Rey de Copas and El Decano
Data założenia	25 lipca 1902
Stadion	Estadio Manuel Ferreira, Asunción, Paragwaj
Liczba miejsc	22000
Prezes	Óscar Paciello
Trener	Alicio Solalinde
Liga	Primera división paraguaya
Apertura 2006	miejsce szóste
Stroje domowe 　 Stroje wyjazdowe

Club Olimpia jest paragwajskim klubem sportowym ze stolicy państwa Asunción.

Olimpia Asunción, jeden z najsłynniejszych klubów piłkarskich na Ziemi, założony został w 1902 i jest najstarszym klubem Paragwaju. Trzykrotny zdobywca Copa Libertadores w 1979, 1990 oraz 2002.

Spis treści 1 Historia 1.1 Założenie 1.2 Okres 1902-1950 1.3 Początek dominacji 1950-1975 1.4 Złote lata 1975-1986 1.5 Kontynuacja sukcesów 1986-2000 1.6 Olimpia w nowym tysiącleciu 1.7 Historyczne rywalizacje 2 Trofea 2.1 Trofea krajowe 2.2 Trofea międzynarodowe 2.3 Inne osiągnięcia 3 Słynni gracze i trenerzy 3.1 Sławni gracze 3.2 Słynni trenerzy 4 Inne sporty 5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

[edytuj] Założenie

Club Olimpia jest najstarszym klubem piłkarskim w Paragwaju. Klub założyli 25 lipca 1902 Holender William Paats oraz Paragwajczycy Sila Godoy, Fernando S. Pascual, Gustavo M. Crovatto, Héctor Cabañas, Juan Rodi, Antonio Pedraza, Luis Marecos, Juan Mara i Genaro Gutierréz Yegros. Akt założenia klubu podpisano w rodzinnym domu Juana Rodiego, znajdującym się na skrzyżowaniu ulic Azara i Independencia Nacional w centrum Asunción. Tego wieczora zasugerowano trzy nazwy klubu: Paraguay, Esparta i Olimpia. Ostatnie słowo należało do Williama Paatsa, który wybrał Club Olimpia jako oficjalną nazwę klubu, honorując w ten sposób greckie miasto Olimpia, miejsce narodzin olimpiad. Barwami Olimpii stały się biel i czerń.

[edytuj] Okres 1902-1950

Pierwsze mistrzostwa Paragwaju rozegrano w 1906 r., po założeniu Paragwajskiego Związku Piłki Nożnej (APF). Jednak pierwszy tytuł mistrza Paragwaju Olimpia zdobyła w 1912 pokonując w finale Sol de América Acunción. Tego samego roku założony został klub Cerro Porteño, który w przyszłości miał się okazać największym krajowym rywalem Olimpii. Po kilku zdobytych wcześniej tytułach mistrza kraju Olimpia dokonała pierwszego wielkiego wyczynu zdobywając w latach 1927-1929 jako pierwszy klub paragwajski trzy tytuły mistrza kraju z rzędu. Wyczyn ten Olimpia powtorzyła w latach 1936-1938. Lata 40. to najgorszy okres w historii klubu, jednak pomimo tego dwukrotnie udało się zdobyć tytuł mistrza kraju – w 1947 i w 1948.

[edytuj] Początek dominacji 1950-1975

Po chudych latach 40. po objęciu prezydentury przez Manuela Ferreirę w połowie lat 50. zaczęła się w lidze Paragwaju dominacja Olimpii. Za jego prezydentury wybudowano klubowy stadion – Estadio Manuel Ferreira. Jednak największym osiągnięciem Ferreiry było pozyskanie kilku kluczowych piłkarzy którzy poprowadzili Olimpię do rekordowego osiągnięcia w postaci pięciu kolejnych tytułów mistrza kraju, od 1956 do 1960 (w roku 1959 Olimpia wygrała ligę bez porażki). Posmakowano także pierwszego międzynarodowego sukcesu, kiedy to w 1960 r. w pierwszej edycji Copa Libertadores Olimpia dotarła aż do finału przegrywając w nim po zażartych bojach z samym Penarolem Montevideo. Zadziwiające jest to, że decydującego o zdobyciu pucharu gola zdobył Urugwajczyk Luis Alberto Cubilla, który później został trenerem i poprowadził Olimpię do wielu narodowych i międzynarodowych sukcesów. W następnym roku Olimpia znowu trafiła na Penarol, tym razem w półfinale. Jednak i tym razem musiała uznać wyższość potężnego klubu z Urugwaju.

[edytuj] Złote lata 1975-1986

Wybór nowego prezydenta Osvaldo Domíngueza Dibba w 1975 był jednym z decydujących momentów w historii klubu. Nowy prezydent zatrudnił w 1979 w charakterze trenera Luisa Cubillę, który jeszcze w tym samym roku doprowadził Olimpię do jej pierwszego triumfu w Copa Libertadores. W finale paragwajski klub pokonał słynny Boca Juniors Buenos Aires. Pierwszy mecz rozegrano w Asunción i Olimpia wygrała 2:0. Wynik ten pozwolił Olimpii na zastosowanie swojej najbardziej efektywnej taktyki obronnej na Bombonierce (La Bombonera) w Buenos Aires. Mecz zakończył się remisem 0:0, dającym mistrzowi Paragwaju największy sukces w dotychczasowej historii klubu. W tym samym roku Olimpia dopełniła formalności, pokonując mistrza Salwadoru FAS Salvador 5:0 i 3:3 i zdobywając Copa Interamericana. Następna przeszkoda była znacznie trudniejsza – finalista Pucharu Europy Mistrzów Klubowych, mistrz Szwecji Malmö FF. Dwa zwycięstwa – najpierw 1:0 w Malmö, a następnie 2:1 w Asunción dały Olimpii tytuł najlepszej drużyny na naszej planecie. W listopadzie 1982 byli o krok od kolejnego finału w Copa Libertadores – zabrakło jednej wyrównującej bramki w wyjazdowym meczu z rewelacją tego okresu – chilijskim Cobreloa Calama. Sukcesy Olimpii nie ograniczały się jedynie do rozgrywek międzynarodowych. Od 1978 do 1983 drużyna wygrała 6 kolejnych tytułów mistrza Paragwaju (bijąc swój własny rekord 5 triumfów w latach 1956-1960).

[edytuj] Kontynuacja sukcesów 1986-2000

Po zdobyciu Copa Libertadores w 1979 kibice głodni byli dalszych międzynarodowych sukcesów. W 1986 podobnie jak w 1982 zabrakło Olimpii jednej bramki w październikowym meczu w Cali, by ponownie znaleźć się w wielkim finale. Aby zadowolić kibiców i zapewnić dalsze sukcesy prezydent klubu, Osvaldo Dominguez Dibb, zdecydował się sprowadzić Raula Amarillę, paragwajskiego strzelca który przez lata sprawdził się w hiszpańskiej lidze. Zaangażowanie Amarilli przyniosło pożądane efekty i Olimpia osiągnęła w 1989 finał Copa Libertadores, w którym zmierzyła się z Atlético Nacional Medellín. Oba zespoły wygrały u siebie po 2:0, ale karne zadecydowały o zdobyciu pucharu przez Kolumbijczykow. Już w następnym roku obie drużyny trafiły na siebie w półfinale i znów doszło do zażartych bojów, zakończonych rozgrywką w karnych. Tym razem górą była Olimpia i w finale zagrała z ekwadorską Barceloną, przeżywającą szczytowe momenty w swojej historii. Zwyciężając w Asunción 2:0 i remisując w Guayaquil 1:1, Olimpia drugi raz w historii sięgnęła po miano najlepszej drużyny kontynentu, dysponując nadzwyczaj silnym składem, w którym m.in. byli gracze takiego formatu jak Almeida, Gabriel González, Samaniego i oczywiście Amarilla. W tym samym roku Olimpia wygrała do tego Supercopa Sudamericana, turniej zarezerwowany tylko dla najlepszych klubów Ameryki Południowej, demolując w Asunción 3:0 słynny Nacional Montevideo i remisując na wyjeździe 3:3. Jednak Puchar Interkontynentalny w Japonii Olimpia przegrała z Milanem aż 0:3. W 1991 Olimpia z urzędu została triumfatorem Recopa Sudamericana, gdyż w 1990 wygrała zarówno Copa Libertadores i Supercopa Sudamericana.

Osiągnięte dotąd międzynarodowe sukcesy umieściły Olimpię w panteonie największych sław i potęg południowoamerykańskiego futbolu. W 1991 Olimpia dotarła do finału Copa Libertadores trzeci raz z rzędu. Na samym szczycie zmierzyła się z zespołem o powszechnie uznanej marce – Colo Colo Santiago. Porażka w Santiago 0:3 i remis 0:0 w Asunción pozbawiły Olimpię marzeń o trzecim triumfie. Przed końcem stulecia udało się jeszcze Olimpii 4-krotnie z rzędu (1997-2000) wygrać mistrzostwo Paragwaju.

[edytuj] Olimpia w nowym tysiącleciu

25 lipca 2002 Olimpia obchodziła stulecie swego istnienia – i w tym właśnie jubileuszowym roku Olmpia sprawiła sobie prezent w postaci zdobycia Copa Libertadores po raz trzeci. Zespół prowadzony przez byłego reprezentacyjnego bramkarza Argentyny, mistrza świata z 1986 Nery Pumpido przed końcowym sukcesem musiał przeskoczyć dwie poważne przeszkody w postaci klubów brazylijskich. W półfinale ciężkie boje z Gremio Porto Alegre i awans po rzutach karnych. W finale AD São Caetano i porażka w pierwszym meczu 0:1, i to na własnym boisku. Jednak w Brazylii Olimpia odrobiła straty wygrywając 2:1. I znowu paragwajsko-brazylijska rozgrywka w rzutach karnych, którą ponownie wygrała Olimpia. Tego samego roku kolejny sukces – wygrana w finale Recopa Sudamericana nad San Lorenzo de Almagro Buenos Aires 2:0. Znów jednak nie udało się zdobyć Pucharu Świata – Olimpia przegrała 0:2 z potężnym Realem Madryt. Aktualnie Olimpia stanowi zmartwienie dla swoich kibiców, gdyż począwszy od 2000 r. nie udało się jej zdobyć ani jednego mistrzostwa Paragwaju.

[edytuj] Historyczne rywalizacje

Największym rywalem Olimpii w Paragwaju jest Cerro Porteño Asunción. Przez ponad 9 dekad te dwa zespoły rozgrywają ze sobą wielkie derby (Super Clásico) które co rok są w lidze Paragwaju wielkim wydarzeniem. Boje te są niezwykle zażarte i wyrównane, o czym świadczy bilans dotychczasowych 247 meczów – oba zespoły mają po 86 zwycięstw, przy 75 remisach. Inne clásicos paragwajskiego futbolu w których Olimpia bierze udział to mecze z Guarani Asunción (znane pod nazwą el clásico más añejo, co znaczy najstarsze derby, gdyż są to dwa pierwsze kluby Paragwaju). Następne to mecze z Libertad Asunción zwane el clásico blanco y negro, co znaczy biało-czarne derby, od oficjalnych biało-czarnych barw obu klubów. Jeśli chodzi o rywalizację międzynarodową w Ameryce Południowej, to największymi rywalami Olimpii są Boca Juniors Buenos Aires, Peñarol Montevideo oraz Nacional Montevideo.

[edytuj] Trofea

[edytuj] Trofea krajowe

• Mistrzostwo Paragwaju (38): 1912, 1914, 1916, 1925, 1927, 1928, 1929, 1931, 1936, 1937, 1938, 1947, 1948, 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1962, 1965, 1968, 1971, 1975, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1985, 1988, 1989, 1993, 1995, 1997, 1998, 1999, 2000
• Torneo República: 1992 (niepokonani)

[edytuj] Trofea międzynarodowe

• Puchar Świata: 1979
• Copa Libertadores de América: 1979, 1990, 2002
• Copa Interamericana: 1980
• Recopa Sudamericana: 1991, 2003
• Supercopa Sudamericana: 1990
• Nehru Cup: 1990

[edytuj] Inne osiągnięcia

Finalista w:

• Copa Libertadores de América: 1960, 1989, 1991
• Copa Interamericana: 1990
• Copa Conmebol: 1992

• Olimpia jest jedynym zespołem, który docierał do finału Copa Libertadores od samego początku tego turnieju. (Olimpia brała udział w finale w roku 1960, 1979, 1989, 1990, 1991, 2002).
• Olimpia i São Paulo to jedyne zespoły które w tym samym roku wygrały zarówno Copa Libertadores jak i Supercopa Sudamericana (Olimpia w 1990, a São Paulo w 1993).

[edytuj] Słynni gracze i trenerzy

[edytuj] Sławni gracze

Piłkarze znajdujący się na liście zostali posortowani według epoki, do której przynależeli

Aurelio González (El Gran Capitán) Antonio Brunetti (bramkarz) Luis Vargas Peña (Tito) Juan Vicente Lezcano Carlos Diarte (Lobo) Hugo Ricardo Talavera Carlos Alberto Kiese Alicio Solalinde Ever Hugo Almeida (bramkarz) Miguel Angel Piazza Evaristo Isasi (La Pantera Negra) Osvaldo Pangrazio Rafael Bobadilla (Rafagol) Rogelio Delgado Roberto Paredes Gustavo Benítez (Yiyo)

Jorge Guash (El Chino) Adriano Samaniego Luis Alberto Monzón (El Beto) Gabriel González (El Loco) Raúl Vicente Amarilla (Tacuara) Julio César Romero (Romerito) Mauro Caballero Sergio Goycochea (El Goyco) José Cardozo (El Pepe) Celso Ayala Denis Caniza Roque Santa Cruz Ricardo Tavarelli (bramkarz, El Mono) Carlos Humberto Paredes Miguel Angel Benítez (El Peque) Julio César Cáceres (Emperador)

[edytuj] Słynni trenerzy

• Aurelio González
• Sergio Markarián
• Aníbal "Maňo" Ruiz
• Luís Alberto Cubilla
• Gustavo Benítez
• Nery Pumpido

[edytuj] Inne sporty

Olimpia najbardziej znana jest na świecie jako klub piłkarski. Prowadzone jednak są także inne sekcje sportowe jak: lekkaoatletyka, boks, pływanie, tenis, piłka ręczna oraz koszykówka.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Club Oficjalna strona klubuOlimpia Asunción
• El Decano (Strona fanów Olimpii)
• FIFA Olimpia Profile
• Futbol paragwajski