OMON
Z Wikipedii
Otriad Milicyji Osobowo Naznaczenija (ОМОН, Отряд Милиции Особого Назначения, OMON, Oddział Milicji Specjalnego Przeznaczenia potocznie Czarne berety) - rosyjska (wcześniej radziecka) jednostka sił specjalnych w ramach Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Rosji, przeznaczona do działania w sytuacji niepokojów społecznych, aktów terrorystycznych lub wzięcia zakładników, pełniąca także funkcje typowo prewencyjne. Tą nazwą określany jest także szereg jednostek działających w byłych republikach ZSRR oraz jednostki typowo milicyjne tworzone przez władze jednostek terytorialnych Federacji Rosyjskiej.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Historia OMON-u rozpoczęła się w 1979 roku, gdy utworzono grupę antyterrorystyczną mającą chronić Igrzyska Olimpijskie w Moskwie w 1980 roku i nie dopuścić do powtórzenia się wydarzeń w czasie igrzysk w Monachium w 1972 roku. Ubrani w czarne mundury, z czarnymi maskami na twarzach, są obecnie określani mianem Czarnych Beretów. Współczesny OMON jest bezpośrednim sukcesorem grupy z 1979 roku i jako taki powstał w 1987 roku.
Jednostka była początkowo używana do tłumienia demonstracji i walki z chuligaństwem. Zyskała sobie złą reputację wskutek częstego używania czarnych pałek. Jako jednostka milicyjna ma jednak za zadanie ochronę cywilów.
OMON jest często oskarżany o branie łapówek, w tym pieniędzy za "ochronę". Nie-Rosjanie skarżą się na zapoczątkowane w 1999 roku sprawdzanie tożsamości osób nie wyglądających na rodowitych Rosjan, szczególnie w Moskwie i innych dużych miastach Rosji i wymuszanie od nich łapówek.
W okresie swojego istnienia grupa nie zawsze była poddana pełnej kontroli rządu i działała w pewnej mierze samodzielnie, szczególnie w okresie przemian politycznych w Związku Radzieckim, w latach 1985-1991, kiedy to usiłowała przeciwdziałać ruchom niepodległościowym w innych republikach.
[edytuj] Niektóre operacje
- OMON działa w czasie tzw. drugiej wojny czeczeńskiej, ponosząc w tym konflikcie poważne straty. Historię grupy 47 OMON-oców rejestruje za pomocą aparatu fotograficznego 37-letni Sergiej Udaczin, aż do chwili gdy on i kilku pozostałych jej członków ginie lub dostaje się do niewoli. Aparat został potem przejęty przez jednego z czeczeńskich powstańców, który dokumentował nim dalsze wydarzenia - zdjęcia przedostały się potem do publicznego obiegu i stały się dowodem w procesie sądowym. OMON był oskarżany o liczne akty gwałtów i morderstw na cywilach.
- Członkowie OMON zostali użyci w akcjach przeciwko przemytnikom narkotyków w Środkowej Azji.
- 20 stycznia 1991 OMON zaatakował łotewskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w okresie łotewskiego ruchu niepodległościowego, zabijając 5 i raniąc 10 osób. 7 członków formacji uznano w ryskim procesie za winnych i skazano na kary więzienia w zawieszeniu.
- Latem 1991 roku szereg ataków na estońskich pograniczników przypisano OMON-owi - niektóre źródła twierdziły, że Michaił Gorbaczow stracił kontrolę nad jednostką.
- 2004 - udział w akcji w czasie ataku terrorystycznego w Biesłanie; nie są znane straty oddziału.
[edytuj] Członkowie
Do OMON-u mogą wstąpić młodzi mężczyźni w wieku 22-30 lat, którzy ukończyli dwuletnią służbę wojskową. Procedury selekcyjne są ostre i obejmują testy medyczne i psychologiczne oraz badania wydolności fizycznej. Początkowy trening trwa 4 miesiące. Kandydaci przechodzą intensywne szkolenie w zakresie użycia broni i walki wręcz oraz są przyzwyczajani do bezwzględnego wykonywania rozkazów. Szczególny nacisk jest kładziony na walkę miejską i zdobywanie budynków. Szkolenie obejmuje również zajęcia z prawa. Procedura kandydacka kończy się testem, w którym kandydat musi stoczyć walkę na pięści z trzema-pięcioma wyszkolonymi członkami OMON-u. Przyjmowany jest co najwyżej jeden na pięciu zdających kandydatów, wskutek czego członkowie OMON-u są wyjątkowo sprawni i dobrze wyszkoleni w zakresie walki wręcz i obsługi broni.
Nie jest znana dokładna liczba członków tych oddziałów, ale różne źródła podają liczby między 5500 a 9000 członków stacjonujących w ośrodkach miejskich i przy węzłach komunikacyjnych w latach 90. Obecnie liczbę OMON-owców ocenia się na 6000.
Członkowie otrzymują relatywnie niskie wynagrodzenie w wysokości ok. 400 USD miesięcznie. Większość wycofuje się w wieku 45 lat. Używanie OMON-u w sytuacjach krytycznych powoduje, że niektórzy członkowie formacji giną w walce.
