Michaił Gorbaczow

Z Wikipedii

Michaił Sergiejewicz Gorbaczow
Data urodzenia	2 marca 1931
7. Sekretarz generalny KPZR
Okres urzędowania	od 11 marca 1985 do 24 sierpnia 1991
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego
Pierwsza Dama	Raisa Gorbaczowa
Poprzednik	Konstantin Czernienko
Następca	Władimir Iwaszko (p.o.)
1. Prezydent Związku Radzieckiego
Okres urzędowania	od 1 października 1988 do 25 grudnia 1991
Poprzednik	Andriej Gromyko (przewodniczący prezydium Rady Najwyższej)
Następca	Borys Jelcyn (prezydent Federacji Rosyjskiej)

Michaił Siergiejewicz Gorbaczow (ros. Михаил Сергеевич Горбачёв, ur. 2 marca 1931) – polityk radziecki i rosyjski. Ostatni przywódca Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego (KPZR) i jedyny prezydent ZSRR.

Urodził się w Stawropolskim Kraju, w rodzinie chłopskiej; od 14 roku życia pracował w kołchozie. W 1955 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie im. Łomonosowa w Moskwie. Od 1952 w KPZR; pracował jako funkcjonariusz młodzieżowy i partyjny, a także odbywał studia ekonomii rolnej. Od 1971 członek KC KPZR, od 1978 sekretarz KC ds. rolnictwa, a od 1980 – członek Biura Politycznego. Był sojusznikiem i protegowanym Jurija Andropowa.

Po śmierci Konstantina Czernienki 11 marca 1985 – sekretarz generalny KC KPZR. Zainicjował politykę pieriestrojki (przebudowy) i głasnosti (jawności), których podstawą były złagodzenie cenzury oraz ograniczona liberalizacja gospodarcza i polityczna. Największe sukcesy odnotowano w polityce zagranicznej, a Gorbaczow – także dzięki żonie Raisie – osiągnął na Zachodzie popularność większą niż w swoim kraju. Dzięki jego polityce możliwa stała się pokojowa rewolucja w państwach Europy Środkowej oraz zjednoczenie Niemiec. Gorbaczow wycofał także wojska z Afganistanu i poparł USA w operacji Pustynna Burza. Gospodarka radziecka była jednak zbyt zniszczona, a reformy w tym zakresie zbyt nieśmiałe i z każdym rokiem sytuacja w tej dziedzinie pogarszała się, co potęgowało niezadowolenie mieszkańców ZSRR.

W lutym 1990 wybrany na pierwszego (i zarazem jedynego) prezydenta ZSRR. Próbował na tym stanowisku przeciwdziałać dążeniom odśrodkowym i niepodległościowym. W wyniku puczu moskiewskiego odsunięty na kilka dni od władzy na rzecz wiceprezydenta Giennadija Janajewa. Mimo upadku puczu dawnej władzy nie odzyskał i po rozpadzie ZSRR 25 grudnia 1991 ustąpił ze stanowiska prezydenta, przekazując też prezydentowi Rosji Borysowi Jelcynowi urządzenie do sterowania wyrzutniami z głowicami jądrowymi.

Nie zrezygnował z życia publicznego – jest często zapraszany na wykłady przez rozmaite instytucje w krajach zachodnich, zwłaszcza uniwersytety amerykańskie. Od 1993 prezydent Międzynarodowej Organizacji Ekologicznej "Zielony Krzyż". Brał też udział (bez sukcesu) w wyborach prezydenckich w 1996 (uzyskał poniżej 1% głosów).

Działalność Gorbaczowa jest przedmiotem sporów, dotyczących przede wszystkim tego, w jakim stopniu godził się, bądź sprzyjał upadkowi ZSRR i systemu socjalistycznego.

Człowiek Roku 1987 i 1989 wg magazynu Time.

Laureat w 1990 pokojowej Nagrody Nobla.

Dla wielu pozostaje zdrajcą, który doprowadził imperium do upadku. Jednakże według wielu innych, uratował to, co się dało uratować z pozycji skazanego i tak na upadek niewydolnego systemu radzieckiego i dzięki temu obecna Rosja zawdzięcza pozycję, wedle niektórych, wciąż jednego z dwóch głównych mocarstw. Jeszcze inni akcentują jego rolę w miarę pokojowym zakończeniu zimnej wojny. Jest to więc postać kontrowersyjna: dla jednych zasłużony dla Rosji i świata mąż stanu, a dla innych przywódca, który zniszczył ZSRR.^{[potrzebne źródło]}

W 2007 Gorbaczow został twarzą kampanii reklamowej ekskluzywnej marki toreb Louis Vuitton. Już wcześniej razem z córką brał udział w reklamach różnorakich produktów (m.in. reklama Pizzy Hut). Spotkało się to w Rosji z falą krytyki.

Uwaga do sukcesji: Mimo rozpadu ZSRR jego prawną i międzynarodową sukcesorką jest Federacja Rosyjska