Onufry Kopczyński

Z Wikipedii

Onufry Kopczyński, właściwie Andrzej Kopczyński (urodzony 30 listopada 1735 w Czerniejewie koło Gniezna, zmarł 14 lutego 1817 w Warszawie) - ksiądz, pedagog, prekursor badań nad polską gramatyką.

Uczył się w szkołach pijarskich, min. w Rzeszowie i w roku 1752 wstąpił do tego zakonu.

Nauczyciel w szkołach pijarskich i Collegium Nobilium, w latach 1780-1792 członek Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych, w latach 1807-1812 współpracownik Stanisława Kostki Potockiego w Izbie Edukacyjnej Księstwa Warszawskiego.

Jako gramatyk zasłużył się przede wszystkim napisaniem na polecenie Komisji Edukacji Narodowej podręcznika Gramatyka dla szkół narodowych z lat 1778-1783 (i opracowania metodyki w Przypisach dla nauczycieli), w którym wprowadził polską terminologię gramatyczną. Był też autorem Nauki czytania i pisania(1785, Elementarz dla szkół parafialnych narodowych (1785). Już po jego śmierci, w roku 1817, wydano Gramatykę języka polskiego.

Pracom Kopczyńskiego przypisuje się istotną rolę w zachowaniu tożsamości narodowej Polaków pozbawionych własnego państwa narodowego. Jego niewątpliwą zasługą było wprowadzenie polskiej terminologii gramatycznej. Ze względu na wzorową metodykę jego podręczniki były przez dziesiątki lat używane w polskich szkołach.

Ulica jego imienia znajduje się m.in. w poznańskiej dzielnicy Piątkowo. W Czerniejewie, na placu noszącym jego imię, znajduje się obelisk z zabytkowym medalionem.