Ordynacja kurukowska
Z Wikipedii
Ordynacja kurukowska – ugoda podpisana 6 listopada 1625 nad Jeziorem Kurukowskim, pomiędzy hetmanem polnym koronnym Stanisławem Koniecpolskim a hetmanem kozackim Mychajłem Doroszenką.
[edytuj] Tło
Niekarne oddziały kozaków prowokowały swoimi wypadami na terytorium imperium osmańskiego nieustanne najazdy odwetowe tatarów na ziemie ruskie I Rzeczypospolitej. Dodatkowo kozacy nie chcąc podporządkować się postanowieniom unii brzeskiej, rozpoczęli tajne pertraktacje z carem Rosji Michałem I Romanowem.
[edytuj] Ordynacja
Po bezskutecznej próbie negocjacji, Koniecpolski przypuścił szturm na tabor kozacki rozbity nad Jeziorem Kurukowskim i zmusił ich do przyjęcia nowej ordynacji. W myśl jej postanowień rejestr kozacki ograniczono do 6000, wyznaczając kozakom żołd 60 000 złotych polskich. Kozakom zagwarantowano prawo do wyboru własnego hetmana, z tym że musiał być on później zatwierdzony przez króla Polski. W zamian za to kozacy zrezygnowali z wypadów na Turcję i zobowiązali się nie wchodzić w jakiekolwiek relacje polityczne z państwami ościennymi.
[edytuj] Bibliografia
- Harvard Ukrainian Studies Volume II Number 1 March 1978
- Władysław Konopczyński, Dzieje Polski nowożytnej, 1936, t. I-II.
