Orla Baszta

Z Wikipedii

Współrzędne: 49°13'39" N 20°02'13" E49.2275 20.0369444 (Orla Baszta)

Orla Baszta
Państwo	Polska, Europa
Pasmo	Tatry Wysokie, Karpaty
Wysokość	2175 m n.p.m.
Data zdobycia	26 sierpnia 1902
Pierwsze wejście	Janusz Chmielowski

Orla Baszta (2175 m n.p.m.) – szczyt w bocznej grani Tatr pomiędzy Granatami a Buczynowymi Turniami. Nazwany tak przez poetę Franciszka Henryka Nowickiego ok. 1901 r. Nazwa wywodzi się od kształtu turni przypominającej ruinę baszty i od miejsca jej położenia – w Orlej Perci. Orlą Basztę od Granatów (dokładniej od Skrajnego Granatu) oddziela Granacka Przełęcz (2145 m n.p.m.) a od Buczynowych Turni (dokładniej od Wielkiej Buczynowej Turni) Przełęcz Nowickiego (2105 m n.p.m.).

Orla Baszta w niektórych przewodnikach uważana jest też za pierwszą (położoną najbardziej na zachód) Buczynową Turnię.

Pierwsze wejścia turystyczne:

• latem – Janusz Chmielowski 26 sierpnia 1902,
• zimą – Aleksander Litwinowicz i Mariusz Zaruski 14 marca 1910.

[edytuj] Szlaki turystyczne

– szlak Orlej Perci prowadzi z Granackiej Przełęczy przez ściany Orlich Turniczek, Orlą Przełączką i podchodzi pod wierzchołek Orlej Baszty (omijając go od południa), dalej schodzi w dół na trawiaste obniżenie zwane Pościelą Jasińskiego (2125 m n.p.m.). Pościel Jasińskiego opada dość wysoką (110 m), urwistą ścianą w kierunku Buczynowej Dolinki (w Dolinie Roztoki).

Orla Perć należy w tym rejonie do najtrudniejszych technicznie szlaków turystycznych (podobnie jak wejście na Kozi Wierch od strony Koziej Przełęczy), wymaga obycia z ekspozycją i dobrego przygotowania turystycznego.