ORP Korsarz

Z Wikipedii

ORP Korsarz
Historia
Oddanie do służby	8 kwietnia 1945 (jako okręt polski)
Status okrętu	wycofany ze służby ok. 1966
Stocznia	Stocznia Gdyńska
Wcześniejsza nazwa	"Pilot V" L-5
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	pojemność: 32,61 BRT, 6,4 NRT
Długość	17,12 m
Szerokość	4,78 m
Zanurzenie	2,12 m
Napęd	silnik spalinowy Scania o mocy 120 KM
Załoga	5
Uzbrojenie	brak

ORP Korsarz – kuter pilotowy, pierwsza jednostka pływająca powojennej Marynarki Wojennej PRL. ORP "Korsarz" urósł do roli symbolu, mimo że był tylko jednostką pomocniczą i służył do celów gospodarczych.

[edytuj] Historia i przebieg służby

Okręt o konstrukcji drewnianej zbudowany został w 1936 w Stoczni Gdyńskiej dla Urzędu Morskiego w Gdyni. Służył następnie jako kuter pilotowy "Pilot V". W czasie wojny, używany był dalej przez Niemców, jako L-5. Po wyzwoleniu Gdyni, został 7 kwietnia 1945 odnaleziony w porcie, a następnie wyremontowany przez 1 Samodzielny Morski Batalion Zapasowy. Jednostka została następnie wcielona do służby jako zalążek Marynarki Wojennej, pod nazwą ORP "Korsarz". Banderę podniesiono 8 kwietnia 1945 w Gdyni w porcie na Oksywiu. Pierwszym dowódcą został mat Roman Radziejewski (który pierwszy wszedł na pokład kutra).

ORP "Korsarz" służył przede wszystkim do celów łącznikowych i strażniczych, zapewniając też komunikację z Helem. W lecie 1945 jego załoga uratowała 11 marynarzy z radzieckiego holownika, który zatonął po wejściu na minę. W grudniu 1945 kuter wraz z kolejnymi jednostkami (w tym ORP Batory) utworzył Oddział Okrętów Pomocniczych i Przystani. W kwietniu 1946 został zwrócony Urzędowi Morskiemu w Gdyni i przez dalsze około 20 lat był używany w swojej pierwotnej roli kutra pilotowego.