ORP Wicher (1958)

Z Wikipedii

Historia
ORP Wicher

Oddanie do służby	29 czerwca 1958
Wycofanie ze służby	1974
Stocznia	Stocznia im. A.Żdanowa, Leningrad, ZSRR
Wcześniejsza nazwa	Skoryj
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa - 2240 t pełna - 3181 t
Długość	120,5 m
Szerokość	12 m
Zanurzenie	4,2 m
Napęd	2 zespoły turbin parowych Parsona z przekładnią o mocy łącznej 60 000 KM, kotły opalane ropą, 2 śruby
Prędkość	36 węzły
Zasięg	3900 Mm/13 w
Załoga	260 ludzi (inne dane 218)
Uzbrojenie	4 (2 x II) działa morskie 130 mm (długość lufy L/50 kalibrów) w dwóch, zamkniętych, dwudziałowych wieżach typu B-2ŁM, 2 (1 x II) działa plot. 85 mm L/52 w jednej, zamkniętej, dwudziałowej wieży na rufie (typu 92-K), 7 (7 x I) działek plot. 37 mm L/73,5 (na podstawie 70-K), 2 (2 x 5) pięciorurowe wyrzutnie torpedowe 533 mm, 2 podpokładowe wyrzutnie bomb głębinowych, 2 miotacze bomb głębinowych, 2 tory minowe

Wieża B-2ŁM dział 130 mm artylerii głównej w Muzeum MW w Gdyni

ORP Wicher (II) - polski niszczyciel radzieckiego projektu 30bis (typu Smiełyj / ozn. NATO Skoryi), w służbie polskiej Marynarki Wojennej w latach 1958-1974. Był drugim okrętem o tej nazwie, po niszczycielu z 1930.

[edytuj] Historia

Zbudowany w stoczni im. A.Żdanowa w Leningradzie. Do radzieckiej służby wszedł 28 stycznia 1951 pod nazwą "Skoryj". 29 czerwca 1958 roku został przekazany Polskiej Marynarce Wojennej przez ZSRR - najpierw wydzierżawiony, a w 1965 odkupiony. Wchodził w skład 7 Dywizjonu Niszczycieli na Oksywiu. Brał udział w wizytach kurtuazyjnych, m.in. w Portsmouth. Od 1970 używano go w charakterze bazy pływającej dla 9 Flotylli Obrony Wybrzeża na Helu. Wycofany ostatecznie ze służby pod koniec 1974. Kolejno nosił numery burtowe: 54 i (od 1960) 274.

Polskie niszczyciele tego typu: ORP "Grom" - ORP Wicher

[edytuj] Zachowane elementy

Skansen broni morskiej na Helu
- wirnik turbiny parowej (zdjęcie)
Muzeum MW w Gdyni
- wieża artylerii głównej 130 mm
- wieża dział przeciwlotniczych 85 mm
- aparat torpedowy
- stanowisko kierowania ogniem