Ostap Steca
Z Wikipedii
Ostap Steca (ukr. Остап Стеца, ur. 1900 w Komańczy, zm. 1978) – ukraiński, radziecki oraz polski wojskowy ukraińskiego, generał ZSRR oraz generał brygady LWP.
W czasie pierwszej wojny światowej wstąpił ochotniczo do oddziałów Ukraińskich Strzelców Siczowych. W 1916 dostał się do niewoli rosyjskiej.
W latach 1918-1919 żołnierz Ukraińskiej Galicyjskiej Armii, walczył przeciw Polsce o Małopolskę Wschodnią.
Od roku 1921 w Związku Radzieckim jako zawodowy oficer Armii Czerwonej. Pracował w szkolnictwie wojskowym.
W roku 1944 oddelegowany przez władze ZSRR do Ludowego Wojska Polskiego. Od 19 kwietnia 1944 do 20 kwietnia 1945 był szefem sztabu 1 Dywizji Piechoty.
Po wojnie komendant Oficerskiej Szkoły Piechoty nr III w Inowrocławiu.
Jako generał WP do czasu rozpoczęcia akcji Wisła opracowywał m.in. raporty dotyczące stopnia zwalczania ukraińskiego podziemia w Polsce.
Był współautorem większości dokumentów opracowanych przez Sztab Generalny WP w związku z akcją „Wisła”. Był współautorem koncepcji przesiedlenia z terenów Polski południowo-wschodniej Ukraińców i Łemków na Ziemie Odzyskane.
Następnie pełnił do 1948 funkcję szefa Oddziału III (operacyjnego) Sztabu Generalnego WP oraz był zastępcą komendanta Akademii Sztabu Generalnego WP ds. naukowych.
Od 31 grudnia 1954 do 6 grudnia 1955 pełnił m.in. czasowo obowiązki dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego w czasie nieobecności generała dywizji Wsiewołoda Strażewskiego.
W roku 1956 wyjechał na stałe do ZSRR.
[edytuj] Bibliografia
- Eugeniusz Misiło, Akcja "Wisła". Dokumenty, Warszawa 1993
- Українські Січові Стрільці, Львів, 1935
