Ostróżka tatrzańska
Z Wikipedii
| Ostróżka tatrzańska | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | jaskrowce |
| Rodzina | jaskrowate |
| Rodzaj | ostróżka |
| Gatunek | ostróżka tatrzańska |
| Nazwa systematyczna | |
| Delphinium oxysepalum Borb. et Pax. | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Ostróżka tatrzańska (Delphinium oxysepalum) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny jaskrowatych. Endemit zachodniokarpacki. Jedynymi miejscami na świecie, gdzie rośnie dziko to: Tatry, Tatry Niżne, Chocz, Mała Fatra. Roślina rzadka. Status gatunku we florze Polski: gatunek rodzimy.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Wzniesiona, soczysta, gruba, nierozgałęziona. Osiąga wysokość 50-100 cm. Górą przylegająco owłosiona, dołem gładka.
- Liście
- Ulistnienie naprzeciwległe, liście duże, nagie lub słabo owłosione z długimi i grubymi ogonkami. Są głęboko 5 - klapowe. Ich listki są 3 – wrębne, głęboko zazębione. Unerwienie liści wyraźnie promieniste.
- Kwiaty
- Na szczycie łodygi kwiaty na długich szypułkach, zebrane w grono. Kwiaty intensywnie lazurowe lub fioletowe i posiadające dużą, brodawkowatą ostrogę. Kwiat (bez ostrogi) ma długość 22-40 mm i szerokość 6-12 mm. Składa się z 5 długich działek kielicha, które pełnią rolę płatków korony. Charakterystyczną cechą gatunkową jest kształt tych działek – są one długie i mają zaostrzone końce. Cztery płatki korony są zredukowane, trudne do zauważenia. Górna działka kielicha tworzy ostrogę. Wewnątrz kwiatu 3 słupki i liczne pręciki. Kwitnie w lipcu, roślina miododajna i owadopylna.
- Owoc
- Nieduże, delikatnej budowy mieszki, o lekkim niebieskim zabarwieniu. Nasiona ze skrzydełkami, rozsiewane przez wiatr.
- Korzeń
- Grube i mocne, głęboko wrastające w glebę.
- Biotop, wymagania
- Roślina górska, granica jej pionowego zasięgu wynosi od ok. 1 000 do 2 100 m n.p.m. Rośnie w ziołoroślach, poza tym spotyka się ją na zarastających piargach, wśród skał, na murawach, przy ścieżkach. Rośnie zarówno na podłożu wapiennym, jak i granitowym. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Adenostylion. [1]
- Roślina trująca
[edytuj] Zmienność
Tworzy mieszańce z ostróżką wyniosłą (Delphinium elatum). [2]
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
[edytuj] Bibliografia
- Zbigniew Mirek: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Halina Pięknoś-Mirkowa. MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
- Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. WSiP, 1988. ISBN 83-09-00256-4.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
