Osy (komedia)
Z Wikipedii
Osy (Σφήκες, Sfekes) - czwarta zachowana komedia Arystofanesa. Wystawiona na Lenajach w 422 p.n.e. na agonie komicznym, zajęła tam drugie miejsce; możliwe, że pierwsze miejsce zajęła także inna sztuka Arystofanesa. Komedia jest prawdopodobnie pierwszą komedią twórcy o podłożu społecznym; w poprzednich trzech sztukach - niezachowanych Babilończykach oraz zachowanych Acharnejczykach i Rycerzach - głównym wątkiem była polityka, a w pierwszej (niezachowanej) komedii twórcy, Biesiadnikach i zachowanych Chmurach - edukacja. Pretekst akcji stanowi procesomania Ateńczyków w drugiej połowie V wieku p.n.e.
Spis treści |
[edytuj] Postacie
Głównymi postaciami sztuki są:
- Filokleon, u Srebrnego - Lubokleon, zdziecinniały starzec opanowany manią sądzenia;
- Bdelykleon, u Srebrnego - Mierzikleon, kochający go syn;
Dodatkowo, pojawiają się także:
- Sosjasz i Ksantiasz, niewolnicy Bdelykleona;
- Chłopiec;
- Pies Kydatenajski (Kleon);
- Myrtia, handlarka;
- Towarzysz uczty
- postacie nieme, wśród nich Pies Labes (Laches) oraz Chajrefont, uczeń Sokratesa;
- i oczywiście obowiązkowy Chór - tytułowych Os, reprezentujących ateńskich starców ogarniętych, jak Filokleon, manią sądzenia.
[edytuj] Treść
Filokleon, ateński starzec, całymi dniami przesiaduje w sądzie. Bdelykleon, próbuje odwieść ojca od tego uwłaczającego zajęcia: najpierw siłą (przetrzymując go siłą w domu, co daje pretekst do parodii motywu wydostania się z pułapki; np. Filokleon chowa się pod osłem, jak w Odysei Odyseusz pod baranem u Polifema). Gdy w odsiecz starcowi przybywają inni starcy (Chór Os), syn postanawia przemówić wszystkim do rozumu; w tradycyjnym agonie wykazuje, iż z zachowania ojca (i jemu podobnych) ciągną zyski przede wszystkim wysoko postawieni urzędnicy i politycy, którzy biorą ogromne łapówki, dzięki ustawionym procesom pozbywając się przeciwników politycznych. Jednakże, Filokleon nie potrafi się obejść bez ciągłego sądzenia, toteż syn przeprowadza przed nim proces dwóch psów (reprezentujących dwóch wodzów, których proces miał się faktycznie odbyć - znienawidzonego przez Arystofanesa Kleona i Lachesa; Kleon w tym czasie oskarżył Lachesa o nieuczciwe wzbogacenie się w wyprawie sycylijskiej pięć lat wcześniej). Zawsze skazujący oskarżonych starzec tym razem omyłkowo uniewinnia Lachesa. W pozostałej części sztuki Bdelykleon próbuje przywrócić ojca społeczeństwu, zabierając na ucztę.
[edytuj] Podłoże społeczne
[edytuj] Ciekawostki
 |
Ta sekcja może zawierać informacje trywialne, plotkarskie i tym samym niepotrzebne w artykule encyklopedycznym. Staraj się integrować ciekawostki z główną treścią artykułu. Po oczyszczeniu tej sekcji możesz usunąć szablon. Potrzebę wpisania ciekawostek możesz omówić w dyskusji artykułu. |
- jest to druga najdłuższa zachowana komedia Arystofanesa (1537 wersów), po Ptakach (1765 w.), a tuż przed Żabami (1533 w.);
- jednocześnie, jest to druga najrzadziej tłumaczona na język polski jego sztuka; istnieją tylko dwa przekłady (zob. niżej);
- sztuka zainspirowała Racine'a do napisania jego jedynej komedii - Pieniaczy (Les Plaideurs, 1668 r.);
- po raz pierwszy postać niewolnika w sztuce zyskuje cechy indywidualne (Ksantiasz), choć wciąż jeszcze to pan jest mądrzejszy od swego sługi.
[edytuj] Muzyka
Oryginalna muzyka, autorstwa Arystofanesa, nie zachowała się.
Muzykę do dramatu, w trzyaktowej realizacji Uniwersytetu Cambridge, napisał Ralph Vaughan Williams w 1909 r.; składała się ona z 28 numerów. Trzy lata później odbyła się premiera suity (Aristophanic Suite "The Wasps"), zestawionej z pięciu numerów:
Największą popularność - utrzymującą się i do dziś, szczególnie w Wielkiej Brytanii, zdobyła uwertura, wykonywana często bez pozostałych części suity.
[edytuj] Tłumaczenia
Tłumaczeń dokonali Stefan Srebrny i Janina Ławińska-Tyszkowska; według drugiego podane są imiona występujących postaci w tym artykule.
[edytuj] Wydania (wybór)
- tłum. Ławińska-Tyszkowska, wyd. Prószyński i S-ka, seria Biblioteka Antyczna, Warszawa 2001, ISBN 83-7255-104-9 - szerzej dostępna wersja;
- tłum. Srebrny
[edytuj] Realizacje teatralne
Nie wiadomo nic o polskich realizacjach teatralnych.
Spis realizacji w portalu e-teatr
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Pełen tekst Os po angielsku (en)
- Dość obszerne omówienie (en)
- Streszczenie i krótka notka o relacji Arystofanes-Kleon (en)
- Inne, skrócone omówienia sztuki: [1], [2] (en)
- Nagranie kompletnej muzyki do dramatu Vaughana Williamsa (en)
- Notka o suicie Vaughana Williamsa (en)
Sztuki zaliczane do Starej Komedii: Acharnejczycy (425 p.n.e.) • Rycerze (424 p.n.e.) • Chmury (423 p.n.e.) • Osy (422 p.n.e.) • Pokój (421 p.n.e.) • Ptaki (414 p.n.e.) • Lizystrata (411 p.n.e.) • Thesmoforie (411 p.n.e.) • Żaby (405 p.n.e.)
Sztuki zaliczane czasem do Średniej Komedii: Sejm kobiet (392 p.n.e.) • Plutos (388 p.n.e.)
