Płaszczowina magurska

Z Wikipedii

[edytuj] Płaszczowina Magurska

Płaszczowina Magurska to najwyższa jednostka Beskidów. Biegnie ona łukiem od Wienerwaldu przez Morawy, polskie Beskidy,

wschodnią Słowację i wyklinowuje się na Ukrainie. Pod względem litologii płaszczowina Magurska różni się znacznie od jednostek zewnętrznych.

Ogólny profil litofacjalny płaszczowiny magurskiej rozpoczyna się od górno kredowo-paleoceńskich warstw inoceramowych

(ropianieckich), lokalnie przechodzących w paleoceńskie warstwy ze Świątkowej. Eocen jest reprezentowany w części północnej przez pstre łupki, a w części południowej przez warstwy hieroglifowe(piaskowce cienko-ławicowe i łupki). Na granicy eocenu i oligocenu rozpoczyna się sedymentacja piaskowców magurskich, które lokalnie przykryte są młodszym ogniwem – oligoceńskimi warstwami nadmagurskimi.

Osady budujące płaszczowinę magurską pierwotnie wypełniały jeden z dwóch basenów, które powstały w wyniku rozdzielenia jednego

większego basenu. Rozdzielenie basenu, powstałego prawdopodobnie w jurze, następowało w ciągu albu- cenomanu- turonu, poprzez wypiętrzającą się kordylierę dzielącą zbiornik na dwa baseny północny większy i południowy mniejszy. W basenie północnym znalazły się osady przyszłej płaszczowiny skolskiej, śląskiej i podśląskiej. Z basenu południowego pochodzą osady płaszczowiny magurskiej. Wielkość nasunięcia wynosi ok. 20 km.

Płaszczowina magurska jest sfałdowana w liczne siodła i łęki a w niektórych miejscach rozwinęły się nasunięcia o niewielkim rozmiarze.

Siodła są zwykle wąskie i ścieśnione, natomiast łęki z reguły wypełnione piaskowcem magurskim, są szerokie i płaskie. Ich skrzydła południowe są zwykle nachylone ku północy a nieraz tak dalece zredukowane, że łęki stają się monoklinalnie zapadającymi płatami piaskowca magurskiego.

Brzeg płaszczowiny magurskiej, zatacza łuk wpisany w jednostki zewnętrzne. Na terenie Beskidu Niskiego tworzy po obu stronach

Gorlic dwa „półwyspy” Łużnej i Harklowej. Na północ od „półwyspu” Harklowej znajdują się płaty Kluczowej, Skołyszyna, Lipnicy oraz płat Sowiny. W części płaszczowiny na wschód od Dunajca wyróżniono od północy ku południowi cztery strefy tektoniczne: harklowską, gorlicko- sądecką oraz krynicka. Pomiędzy tymi strefami występują różnice tektoniczne, oraz facjalne.