Państwa centralne
Z Wikipedii
Państwa centralne - sojusz istniejący w okresie I wojny światowej. W jego skład wchodziły: Niemcy, Austro-Węgry, Turcja i Bułgaria. Przeciwnikiem państw centralnych była Ententa.
Nazwa sojuszu pochodzi od centralnego położenia w Europie Niemiec i Austro-Węgier, które były otoczone ze wszystkich stron państwami Ententy. Początkowo, to Niemcy i Austro-Węgry dźwigały ciężar wojny.
Przedwojenny sojusz Niemiec i Austro-Węgier, a także Włoch, które go opuściły, nazywa się Trójprzymierzem. Niemcy podpisały układ z Austro-Węgrami w 1879 r., natomiast układ z Włochami w 1882. Turcja weszła w sojusz z Niemcami 2 sierpnia 1914 r., zaś Bułgaria - 14 października 1915 r.
Państwa centralne przegrały ostatecznie wojnę, mimo pokonania Rosji i Rumunii. W 1918 r. kolejno zawieszenie broni podpisywały:
Ponieważ Austro-Węgry rozpadły się, osobny traktat podpisano również z Węgrami, uznając je za jedno z państw centralnych.
Traktaty pokojowe z państwami centralnymi:
- 28 czerwca 1919 r. - z Niemcami w Wersalu (traktat wersalski)
- 10 września 1919 r. - z Austrią w Saint-Germain-en-Laye (traktat w Saint-Germain)
- 27 listopada 1919 r. - z Bułgarią w Neuilly-sur-Seine (traktat w Neuilly)
- 4 czerwca 1920 r. - z Węgrami w Trianon (traktat w Trianon)
- 10 sierpnia 1920 r. - z Turcją w Sèvres (traktat w Sèvres)
