Palatium

Z Wikipedii

Palatium (łac. – wzgórze rzymskie Palatyn) - nazwa używana dla określenia starożytnego lub średniowiecznego głównego budynku zamku (nm. Palas), pałacu cesarza, króla lub biskupa. W budynku znajdowały się: sala reprezentacyjna, komnaty władcy i na ogół kaplica zamkowa.

Jako palatium (nm. Pfalz) określano w średniowiecznych Niemczech umocnione dwory królewskie (łac. villa regia lub curtis regia) włącznie z przynależnymi włościami, gdzie odbywały się zjazdy. Nazwy tej używa się również dla określenia halowych, prostokątnych budynków wznoszonych przez władców wczesnopiastowskich na terenie dzisiejszej Polski. Po tych palatiach zachowały się jedynie relikty fundamentów, badane metodami archeologicznymi. Ich architektura była najprawdopodobniej wzorowana na pfalzach cesarskich.

[edytuj] Palatia wczesnopiastowskie

• Ostrów Lednicki
• Poznań
• Giecz
• Wiślica
• Płock
• Przemyśl
• Wawel w Krakowie

[edytuj] Ważniejsze palatia królewskie w Niemczech

Akwizgran Aibling Attigny Bazylea Dahlum Diedenhofen Dortmund Duisburg Cheb Forchheim Frankfurt nad Menem Gelnhausen Goslar Grona Hagenau Herstal Ingelheim Kaiserslautern Kaiserswerth Kolonia

Magdeburg Moguncja Memleben Merseburg Nimwegen Norymberga Paderborn Pöhlde Ponthion Quedlinburg Quierzy Spira Tilleda Tribur Trifels Wimpfen Werla Wormacja Zurych

[edytuj] Zobacz też

• palatium w Poznaniu
• przegląd zagadnień z zakresu architektury.