Papirus Westcar
Z Wikipedii
Papirus Westcar - jest zbiorem opowiadań o cudach, przedstawia faraona IV dynastii - Cheopsa (Khufu), wysłuchującego pięciu opowieści swoich synów, m.in.: Chefrena, Baure oraz Dżedefhora. Do naszych czasów z pierwszej opowieści zachowało się tylko zakończenie, piąte opowiadanie również jest niekompletne. Ponieważ brakuje początku i końca papirusu niektórzy wysuwają przypuszczenie, iż mógł on pierwotnie zawierać więcej opowiadań.
Zapewne jest kopią wcześniejszego tekstu, spisaną za czasów II Okresu Przejściowego, a może nawet XII dynastii - na co wskazuje użyty styl i język kompozycji. Po raz pierwszy został przetłumaczony przez prof. Adolfa Ermana w 1890 roku.
Spis treści |
[edytuj] Historia papirusu
Pochodzenie papirusu pozostaje do dzisiaj nieznane. Historię papirusu znamy od momentu wejścia w jego posiadanie w roku 1824 lub 1825 przez brytyjskiego kolekcjonera Henriego Westcara (właśnie od jego nazwiska pochodzi nazwa papirusu). W roku 1838 lub 1839 podczas wizyty w Anglii papirus ten nabył od Westcara niemiecki egiptolog Richard Karl Lepsius. Lepsius nie zdołał go jednak przetłumaczyć. Po śmierci Lepsiusa w roku 1866 papirus został przekazany Muzeum Berlińskiemu.
Obecnie papirus przechowywany jest w Muzeum Egipskim w Berlinie.
[edytuj] Opowieści
[edytuj] Pierwsze z opowiadań
Niestety do naszych czasów zachowało się tylko kilka ostatnich wersów. Przedstawione przez jednego z synów Chufu opisuje cuda w wykonaniu jednego z kapłanów z czasów panowania faraona Dżesera.
[edytuj] II opowiadanie - Woskowy krokodyl
Kolejne z opowiadań, zachowane we fragmentarycznej postaci, prezentowane przez Khafre, opowiada o czarach kapłana z czasów panowania faraona Nebki. Kapłan po uzyskaniu informacji, iż jego żona zdradza go formuje z wosku model krokodyla, który ma ożyć po kontakcie z wodą (co staje się możliwe po użyciu magicznych zaklęć). Krokodyl ten wrzucony do wody ożywa i wciąga kochanka żony kapłana pod wodę na dno jeziora, kapłan udaje się z wizytą do faraona. Nebka nakazuje krokodylowi zjeść kochanka, a żonę kapłana spalić i wrzucić do rzeki.
[edytuj] III opowiadanie - Zielony klejnot
Trzecie opowiadanie przedstawione przez Bauere, z czasów panowania faraona Snofru opowiada o samym faraonie.
[edytuj] IV opowiadanie - Czary na dworze Cheopsa i ostatnie
Jeden z ciekawszych i zarazem najbardziej znany fragment, opowiadanie "Czary na dworze Cheopsa", mówi o magiku imieniem Dżedi, o którym wspomina w swojej opowieści Dżedefhor. Cheops postanowił zaprosić go do siebie, aby ten pokazał mu parę swych magicznych sztuczek. Po udanym przedstawieniu Khufu postanawia zapytać starca o jego wiedzę na temat sekretnych komnat w sanktuarium Thota. Ten jednak na ten temat nic nie wie. W zamian przepowiada jednak, iż skrzynię z magicznymi pismami Thota, które zawierają informację o tajemnych komnatach, przyniesie Cheopsowi najstarsze z trojga dzieci, będące w łonie Rudżdżedet (żony kapłana Re, władcy Sachebu). Mędrzec rozwiewa również obawy faraona, co do losów jego dynastii, przepowiadając panowanie po Cheopsie jego syna, a następnie wnuka (Chefren panujący po Cheopsie był jego synem, a z kolei Mykerinos panujący po Chefrenie był wnukiem Cheopsa).
[edytuj] Źródła
- Kwiatkowski, Bogusław, Poczet Faraonów, Iskry, Warszawa 2002, s. 116-117, ISBN 83-207-1677-2
[edytuj] Linki zewnętrzne
- (en) The Ancient Egypt
