Paweł Suchoj
Z Wikipedii
Paweł Osipowicz Suchoj, ros. Павел Осипович Сухой, biał. Павел Восіпавіч Сухі (ur. 22 lipca 1895, Głębokie, zm. 15 września 1975 w Moskwie), sowiecki konstruktor lotniczy. Od jego nazwiska pochodzi oznaczenie samolotów Su.
W 1914 zaczął studia na uniwersytecie moskiewskim, od 1916 w armii, od 1924 pracował w Centralnym Instytucie Aero i Hydrodynamiki (CAGI). Pracował w biurze projektowym Tupolewa. W 1926-1927 uczestniczył w projektowaniu samolotu ANT-5 (myśliwiec, oznaczenie I-4). Kierował stworzonym biurem konstrukcyjnym (projekty: ANT-25, ANT-25/2, DB-2, ANT-37bis) Od 1936 jego biuro uzyskało pewną samodzielność i zaczęło projektować samoloty pod oznaczeniem Su, od inicjałów konstruktora. Pierwszym był myśliwiec wysokościowy Su-1 (I-330) - październik 1940. Jedynym projektem, który wszedł w tym okresie do produkcji był lekki bombowiec Su-2, który wziął udział w II wojnie światowej, nie był jednak produkowany w dużej ilości. Podczas wojny biuro opracował szereg prototypów samolotów, które jednak nie były kierowane przez władze do produkcji. Niezrealizowany pozostał m.in. udany samolot szturmowy Su-6 (przegrał w konkurencji z Ił-2).
Tuż po II wojnie światowej jego biuro badało zdobyczne niemieckie samoloty (np. Messerschmitt Me 262) i przeszło na konstruowanie samolotów odrzutowych, które jednak również nie trafiały do produkcji. Między innymi, w 1946 zbudował prototyp Su-9 (pierwszy o tym oznaczeniu) jako jednego z pierwszych radzieckich myśliwców odrzutowych. Po katastrofie prototypu myśliwca przechwytującego Su-15 (pierwszego o tym oznaczeniu) w 1949, biuro konstrukcyjne Suchoja zostało jednak rozformowane i podporządkowane Tupolewowi.
Dopiero po śmierci Stalina w 1953 radzieckie władze ponownie zorganizowały biuro konstrukcyjne OKB-1 Suchoja, w 1954 przemianowane na OKB-51. Biuro Suchoja stało się wówczas najważniejszym obok biura MiG konstruktorem lekkich samolotów bojowych w ZSRR. Masowo produkowano myśliwce przechwytujące Su-9 i Su-15, samoloty szturmowe i myśliwsko-szturmowe Su-7, Su-17/20/22 i Su-25 oraz bombowce frontowe Su-24, przy czym biuro Suchoja było podstawowym radzieckim konstruktorem samolotów tych kategorii. Warto zauważyć, że numeracja typów samolotów częściowo powtarzała się po wcześniejszych nieprodukowanych prototypach. Pod kierunkiem Suchoja jeszcze rozpoczęto w 1971 prace nad myśliwcem wielozadaniowym Su-27, pozostającym w swoich wersjach rozwojowych jednym z najnowocześniejszych myśliwców wielozadaniowych na świecie aż do I dekady XXI wieku.
Po śmierci Suchoja, jego biuro konstrukcyjne kontynuuje oznaczanie samolotów Su, różnicując przy tym asortyment (Su-37, Su-38, Su-47 Su-49, Su-62 itp.). Imieniem Suchoja nazwano jego biuro konstrukcyjne (ros. OKB Suchogo), a przedsiębiorstwo OAO Kompania Suchoj powstałe wokół tego biura jest obecnie największym holdingiem zajmującym się produkcją lotniczą w Rosji.
Zobacz też: Lista wytwórni lotniczych, Tupolew, Suchoj
Linki zewnętrzne:
