Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie
Z Wikipedii
Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie (jid. דאָס ליד פֿון אויסגעהאַרג'עטן ייִדישען פֿאָלק Dos lid fun ojsgehargetn jidiszen folk) – poemat w języku jidysz, autorstwa znanego żydowskiego poety, Icchaka Kacenelsona, uznawany za jedno z najwybitniejszych świadectw literackich Holocaustu i dzieł literatury światowej.
Powstał w okresie między 3 października 1943 a 18 stycznia 1944 r. W tym czasie Kacenelson przebywał kolejno w getcie warszawskim, Hotelu Polskim, oraz obozie w Vittel we Francji. Utwór został zakopany przez Kacenelsona w butelce na terenie obozu, tuż przed deportacją poety do obozu w Drancy, i wydobyty przez Miriam Novitch w momencie wyzwolenia obozu przez aliantów 12 września 1944 r.
Dzieło składa się z 15 pieśni stanowiących historię zagłady narodu żydowskiego i jego swoisty testament. Utwór przesycony jest uczuciami poety, który utracił rodzinę i jednocześnie jest świadomy swojej bezsilności. Poemat zawiera opisy życia w getcie, śmierci prezesa gminy żydowskiej, Adama Czerniakowa, oraz powstania.
Na język polski Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie została przetłumaczona przez Jana Leńskiego i następnie poetycko przełożona przez poetów: Jerzego Ficowskiego i Jerzego Zagórskiego.
