PIN

Z Wikipedii

PIN (ang. Personal Identification Number) - osobisty numer identyfikacyjny, rodzaj hasła służącego do autoryzacji i identyfikacji. PIN używany jest najczęściej do:

• wypłaty gotówki w bankomacie (lub dokonania płatności w placówce handlowej/usługowej) za pomocą magnetycznej karty płatniczej
• umożliwienia dostępu do terminalu GSM (telefonu komórkowego)

Typowy PIN składa się z czterech cyfr (zakres 0000-9999), co oznacza, że zgadnięcie go wymaga wykonania średnio 5000 prób. W przypadku transakcji finansowych używa się jedynie zakresu 1000-9999. Przyjęte jest, że trzecia błędna próba wprowadzenia numeru PIN przy uwierzytelnianiu powoduje zablokowanie nośnika umożliwiającego wykonanie danej operacji.

Przy transakcjach kartowych, "podpisanie" transakcji numerem PIN jest traktowane przez instytucje finansowe na równi z podpisem własnoręcznym. Wbrew powszechnemu mniemaniu numer PIN nie jest zapisany nigdzie na karcie z paskiem magnetycznym, a jedynie na serwerze banku wydającego kartę. Obecnie wprowadzone regulacje nakazują operatorom przy wprowadzaniu numeru PIN korzystanie z bezpiecznego i certyfikowanego środowiska jakim są klawiatury szyfrujące pinpadów, bankomatów i niektórych terminali płatniczych.

Niektóre sieci (VISA, American Express) dopuszczają przy transakcjach kartowych używanie zamiast numeru pin tradycyjnego podpisu. W przypadku sieci Maestro (MasterCard) uwierzytelnianie transakcji PIN-em jest obligatoryjne.