Plac Jana Pawła II we Wrocławiu
Z Wikipedii
Plac Jana Pawła II – obszerny plac na zachód od ścisłego centrum Wrocławia, powstały krótko po zdobyciu miasta przez wojska napoleońskie w 1807 i zburzeniu wkrótce potem – na rozkaz zwycięzców – fortyfikacji miejskich.
Na terenach, które powstały po zburzeniu murów urządzono w 1813 ciąg spacerowy, a stojąca nad fosą Brama Mikołajska (wiodły od niej w kierunku Rynku dwie ulice: Ruska i św. Mikołaja) została zburzona w 1820. Przez Fosę Miejską przerzucono w 1822 żeliwny most, nazwany Królewskim (Königsbrücke), skąd prowadził dalej na zachód trakt (obecna ulica Legnicka) w kierunku Leśnicy i Środy Śląskiej.
Pierwsze założenia urbanistyczne dla placu na przedpolu Bramy Mikołajskiej wykonane zostały w 1815 przez C. F. Langhansa. Ostatecznie, po zburzeniu bramy i wybudowaniu mostu, utworzono w tym miejscu (1823) prostokątny plac o powierzchni około 0,5 hektara, który nazwano po prostu "placem przed Mostem Królewskim" (An-der-Königsbrücke-Platz), później "placem Królewskim" (Königsplatz). Po niespełna pół wieku (1866), w związku z rozwojem potrzeb komunikacyjnych miasta, most Królewski zlikwidowano (znajdujący się pod mostem odcinek fosy został zasypany, pozostawiono tylko podziemny kanał łączący wody rozdzielonych części fosy), a sam plac został wedle projektu budowniczego miejskiego Hansa Zimmermanna poszerzony i wzbogacony o dalsze zieleńce i kwietniki; jego powierzchnia wzrosła – głównie kosztem zasypanej części fosy – do 1,5 hektara. Na północnym skraju placu, w osi fosy, ustawiono pomnik Bismarcka (1900), a naprzeciw, na skraju południowym – fontannę z rzeźbami Ernsta Segera przedstawiającymi "Walkę i Zwycięstwo" (1905)[1]. Fontannę tę wraz z rzeźbami w roku 1970 przesunięto - w wyniku rosnących wciąż potrzeb komunikacyjnych - o kilka metrów na południe.
W roku 1945 większość zabudowań przy placu została zburzona w wyniku zniszczeń w czasie oblężenia Festung Breslau, a pomnik Bismarcka krótko po kapitulacji miasta (fontanna po przeciwnej stronie zachowała się do dziś). Zachowała się tylko bogata kamienica czynszowa z 1841 (przebudowana w 1879 na neorenesansowy pałac, później siedziba Śląskiego Towarzystwa Ubezpieczeń od Ognia) po stronie południowo-zachodniej (na rogu Podwala), obecnie siedziba Akademii Muzycznej.
W roku 1945 plac przemianowano nadając mu nazwę 1 Maja; w latach 1979-1981 wybudowano pod nim podziemne przejścia dla pieszych (ostatecznie oddane do eksploatacji w marcu 1984; odtworzono w nim częściowo układ fundamentów Bramy Mikołajskiej, ale nie wyeksponowano ich pozostałości); w 2006 patronem placu stał się zmarły rok wcześniej papież Jan Paweł II.
Przypisy
- ↑ Sfinansowało je to samo towarzystwo, które ufundowało pomnik Bismarcka ze środków, które pozostały mu po zakończeniu budowy.
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Źródło
- Encyklopedia Wrocławia, 2000, ISBN 83-7023-749-5
