Plac Tiananmen
Z Wikipedii
Współrzędne: 39°54'12" N 116°23'30" E
Plac Tiananmen (chiń. trad. 天安門廣場, uproszcz. 天安门广场, pinyin Tiān'ānmén Guǎngchǎng), plac Bramy Niebiańskiego Spokoju[1] – wielki plac w centrum Pekinu, przed Zakazanym Miastem. Największy publiczny plac na świecie. Samo Tiān'ānmén oznacza Bramę Niebiańskiego Pokoju, położoną na północnym krańcu placu, stanowiąca wejście do Zakazanego Miasta. Brama powstała w 1417. W 1651 została odnowiona i nadano jej obecną nazwę.
Za czasów dynastii Ming i Qing Tiananmen nie był placem miejskim, jako że mieściły się tu biura cesarskich urzędników. Zniszczone podczas powstania bokserów, zostały usunięte, a plac przyjął formę zbliżoną do dzisiejszej. Jedynie w 1949 został powiększony o dodatkowe 400,000 m².
Na rozległym – mierzącym 880 m na osi północ-południe i 500 m na osi wschód-zachód – placu znajdują się jedynie dwa obiekty: 38-metrowy pomnik ku czci bohaterów ludu oraz mauzoleum Mao Zedonga. Plac oświetlony jest wysokimi latarniami. Na zachodniej pierzei placu znajduje się Wielka Hala Ludowa, a na wschodniej - Muzeum Narodowe Historii Chin.
Plac Tianamen jest nieustannie patrolowany przez policję. Miejsce to znane jest z wielu wydarzeń politycznych. Tutaj 1 października 1949 Mao Zedong proklamował Chińską Republikę Ludową. Zbierali się także manifestanci z Ruchu Czwartego Maja. Jednak do historii przeszły protesty z 1989.
Przypisy
- ↑ W polskich mediach nazwa jest często błędnie skracana jako „Plac Niebiańskiego Spokoju"
