Wikipedysta:PMG/PMGwiesz/USS Iowa (BB-4)
Z Wikipedii
| USS Iowa (BB-4) | |
 |
|
| Historia | |
|---|---|
| Położenie stępki | 5 sierpnia 1893 |
| Wodowanie | 28 marca 1896 |
| Oddanie do służby | 16 czerwca 1897 |
| Wycofanie ze służby | 31 marca 1919 |
| Status okrętu | zatopiony jako okręt-cel |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | 11 346 ton |
| Długość | 110 m |
| Szerokość | 22,0 m |
| Zanurzenie | 7,3 m |
| Prędkość | 17 węzłów (32 km/h) |
| Załoga | 727 ludzi |
| Uzbrojenie | 4 × 305 mm 8 × 203 mm 6 × 102 mm 20 × 57 mm (6 funtów) 4 × 37 mm (1 funt) 4 × 356 mm wyrzutnie torped |
 Galeria w Wikimedia Commons |
|
USS Iowa (Battleship No. 4) was the first ship commissioned in honor of the 29th state. She was of unique design, not a member of a class of ship. Her keel was laid down by William Cramp and Sons of Philadelphia, Pennsylvania, on 5 August 1893. She was launched on 28 March 1896, sponsored by Miss Mary Lord Drake, daughter of the Governor of Iowa, Francis M. Drake, and commissioned on 16 June 1897, with Captain W.T. Sampson in command. She was designated a "seagoing coastal battleship," but with her raised freeboard compared to the preceding Szablon:Sclass, Iowa was the United States' first true seagoing battleship.
USS Iowa (Battleship No. 4) – amerykański pancernik. Był pierwszym okrętem United States Navy noszącym nazwę pochodzącą od 29 stanu. Został zbudowany jako jedyna jednostka swojego typu.
Stępkę położono 5 sierpnia 1893 w stoczni William Cramp and Sons w Filadelfii. Okręt został zwodowany 28 marca 1896, matką chrzestną była pani Mary Lord Drake, córka gubernatora stanu Iowa, Francisa M. Drake`a. Wszedł do służby 16 czerwca 1897, pierwszym dowódcą został komandor W.T. Sampson. Okręt został zaprojektowany jako „oceaniczny pancernik przybrzeżny” (ang. seagoing coastal battleship), ale ze swoją zwiększoną wolną burtą (w porównaniu do poprzedniego typu Indiana) Iowa był pierwszym amerykańskim naprawdę oceanicznym pancernikiem.
After shakedown off the Atlantic coast, Iowa was assigned to the Atlantic Fleet and was ordered to blockade duty, 28 May 1898, off Santiago de Cuba. On 3 July 1898, she was the first to sight the Spanish ships approaching and fired the first shot in the Battle of Santiago. In a 20-minute battle with Spanish cruisers Maria Teresa and Oquendo, her effective fire set both ships aflame and drove them on the beach. Iowa, continuing the battle in company with converted yacht Gloucester, sank the Spanish destroyer Pluton and so damaged destroyer Furor that she ran upon the rocks. Iowa then turned her attention to the Spanish cruiser Viscaya which she pursued until Viscaya ran aground. Upon the conclusion of the battle, Iowa received on board Spanish Admiral Pascual Cervera and the officers and crews of the Viscaya, Furor, and Pluton.
Po rejsie odbiorczym w pobliżu atlantyckiego wybrzeża USA Iowa został przydzielony do Floty Atlantyku i od 28 maja 1898 wypełniał zadania związane z blokadą Santiago de Cuba. 3 lipca 1898 jako pierwszy natknął się na nadciągające hiszpańskie okręty i oddał pierwszy strzał w bitwie o Santiago. W ciągu 20-minutowej bitwy z hiszpańskimi krążownikami Maria Teresa i Oquendo efektywnym ogniem spowodował pożary na obu okrętach i ich wyrzucenie na brzeg., Kontynuując walkę w towarzystwie jachtu Gloucester, zatopił hiszpański niszczyciel Pluton i zniszczył jednostkę Furor, która w konsekwencji weszła na skały. Iowa zwrócił wtedy swoją uwagę na hiszpański krążownik Viscaya, którego również skierował na skały. Po zakończeniu walk zabrał na pokład hiszpańskiego admirała Pascuala Cerverę oraz oficerów i innych członków załóg z Viscaya, Furor i Pluton.
After the Battle of Santiago de Cuba, Iowa left Cuban waters for New York City, arriving 20 August 1898. On 12 October 1898, she departed for duty in the Pacific, sailed around Cape Horn, and arrived at San Francisco, California, on 7 February 1899. The battleship then steamed to Bremerton, Washington, where she entered drydock on 11 June 1899. After refit, Iowa served in the Pacific Squadron for 2½ years, conducting training cruises, drills, and target practice. Iowa left the Pacific early in February 1902 to become flagship of the South Atlantic Squadron. She sailed for New York 12 February 1903, where she decommissioned 30 June 1903.
Po bitwie koło Santiago de Cuba USS Iowa opuścił wody kubańskie, 20 sierpnia 1898 dotarł do Nowego Jorku. 12 października 1898 odpłynął na Pacyfik, gdzie otrzymał przydział. Opłynął przylądek Horn i 7 lutego 1899 dotarł do San Francisco. Następnie popłynął do Bremerton, gdzie 11 czerwca 1899 wszedł do suchego doku. Po przeróbce służył w Eskadrze Pacyfiku przez dwa i pół roku, przeprowadzając rejsy szkoleniowe, ćwiczenia i szkolenia. Na początku lutego 1902 opuścił Pacyfik i został okrętem flagowym Eskadry Południowego Atlantyku (ang. South Atlantic Squadron). Do Nowego Jorku wypłynął 12 lutego 1903, 30 czerwca 1903 został w tym porcie wycofany ze służby.
Iowa recommissioned 23 December 1903 and joined the North Atlantic Squadron. She participated in the John Paul Jones Commemoration ceremonies, 30 June 1905. Iowa remained in the North Atlantic until she was placed in reserve 6 July 1907. She decommissioned at Philadelphia 23 July 1908.
23 grudnia 1903 ponownie wszedł do służby i dołączył do Eskadry Północnego Atlantyku (ang. North Atlantic Squadron). 30 czerwca 1905 uczestniczył w uroczystościach John Paul Jones Commemoration???. Do 6 lipca 1907 pozostawał na północnym Atlantyku, potem przeszedł do rezerwy. 23 lipca 1908 w Filadelfii został wycofany ze służby.
Iowa recommissioned 2 May 1910, and served as an at-sea training ship and as a component of the Atlantic Reserve Fleet. During the next four years she made a number of training cruises to Northern Europe and participated in the Naval Review at Philadelphia, 10 October to 15 October 1912. She decommissioned at Philadelphia Navy Yard on 27 May 1914. At the outbreak of World War I, Iowa was placed in limited commission 28 April 1917. After serving as Receiving Ship at Philadelphia for six months, she was sent to Hampton Roads and remained there for the duration of the war, training men for other ships of the Fleet, and doing guard duty at the entrance to Chesapeake Bay. She decommissioned for the final time on 31 March 1919.
2 maja 1910 ponownie wszedł do służby i służył jako okręt szkolny. Wchodził w skład Atlantyckiej Floty Rezerwowej (ang. Atlantic Reserve Fleet). W czasie następnych czterech lat odbył kilka rejsów szkolnych do północnej Europy. W dniach 10–15 października 1912 wziął udział w przeglądzie floty (ang. Naval Review) w Filadelfii. 27 maja 1914 w Philadelphia Navy Yard został wycofany ze służby. W momencie wejścia Stanów Zjednoczonych do I wojny światowej 28 kwietnia 1917 USS Iowa został umieszczony w ograniczonej służbie (ang. limited commission). Przez sześć miesięcy w Filadelfii pełnił rolę okrętu koszarowego dla rekrutów (ang. receiving ship), po czym przeszedł do Hampton Roads i pozostawał tam do końca wojny, szkoląc marynarzy dla innych okrętów floty. Pełnił także służbę strażniczą u wejścia do zatoki Chesapeake. Po raz ostatni został wycofany ze służby 31 marca 1919.
On 30 April 1919, Iowa was renamed "Coast Battleship No. 4" to free her name for a new South Dakota class battleship, and was the first radio-controlled target ship to be used in a fleet exercise. She was sunk 23 March 1923, in Panama Bay by a salvo of 14 inch shells. Iowa was decommissioned before the development of the modern hull classification symbol system in 1921, and never carried the designation "BB-4" in active service but instead was referred to as "Battleship no. 4" through her entire lifespan.
30 kwietnia 1919 Iowa został przemianowany na “Coast Battleship No. 4”, zwolniono tym samym nazwę dla nowego pancernika typu South Dakota. Stary okręt został pierwszym kontrolowanym przez radio okrętem-celem użytym w ćwiczeniach floty. Został zatopiony 23 marca 1923 w zatoce Panama salwą 14-calowych pocisków.
W 1921 zanim wprowadzono system klasyfikacji został wycofany ze służby, więci nigdy nie nosił oznaczenia BB-4; zawsze był wymieniany jako „Battleship no. 4”. Jednak ze względu na ujednolicenie większość encyklopedii podaje w zestawieniach nazwę z numerem BB-4.
Something happened on January 25, 1905, in which several of her crew received the Medal of Honor. (still looking for data) [[1]]
[edytuj] Bibliografia
- Alden, John D. American Steel Navy: A Photographic History of the U.S. Navy from the Introduction of the Steel Hull in 1883 to the Cruise of the Great White Fleet. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1989. ISBN 0870212486
- Friedman, Norman. U.S. Battleships: An Illustrated Design History. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1985. ISBN 0870217151
- Reilly, John C. and Robert L. Scheina. American Battleships 1996-1923: Predreadnought Design and Construction. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1980. ISBN 0870215248
