Wikipedysta:PMG/PMGwiesz/USS Orizaba

Z Wikipedii

En:USS Orizaba (ID-1536)

Szablon:Infobox Ship Image Szablon:Infobox Ship Career Szablon:Infobox Ship Career Szablon:Infobox Ship Career Szablon:Infobox Ship Career Szablon:Infobox Ship Career Szablon:Infobox Ship Career Szablon:Infobox Ship Characteristics

USS Orizaba (ID-1536/AP-24) was a transport ship for the United States Navy during both World War I and World War II. She was the sister ship of Szablon:USS but neither was part of a ship class. During her varied career, she was also known as USAT Orizaba in service for the United States Army, as SS Orizaba in interwar civilian service for the Ward Line, and as Duque de Caxias (U-11) as an auxiliary in the Brazilian Navy after World War II.

USS Orizaba (ID-1536/AP-24) był okrętem transportowym służącym w United States Navy w I i II wojnie światowej. Statkiem o bardzo podobnej konstrukcji był Siboney, ale okręty nie wchodziły w skład jednego typu. W czasie swojej służby był znany także jako USAT Orizaba w czasie służby w United States Army i jako SS Orizaba w okresie międzywojennym w czasie słuzby w Ward Line oraz jako Duque de Caxias (U-11) jako pomocnicza jednostka Marynarki Brazylijskiej po II wojnie światowej.

Orizaba, originally laid down as Vendado, made 15 transatlantic voyages for the Navy carrying troops to and from Europe in World War I, and had the second shortest average in-port turnaround time of all Navy transports. The ship was turned over to the War Department in 1919 for use as Army transport USAT Orizaba. After her World War I service ended, Orizaba reverted to the Ward Line, her previous owners. The ship was briefly engaged in transatlantic service to Spain and then engaged in New York–Cuba–Mexico service until 1939, when the ship was chartered to United States Lines. While Orizaba was in her Ward Line service, American poet Hart Crane leapt to his death from the rear deck of the liner off Florida in April 1932.

Stępkę Orizaba położono w Vendado. Odbył 15 transatlantyckich podróży dla US Navy przewożąc żołnierzy do i z Europy w czasie I wojny światowej. Miał wtedy drugi najkrótszy średni czas przebywania w porcie wśród wszystkich transportowców Marynarki. Statek został przekazany w 1919 Departamentowi Wojny do użycia jako transportowiec Armii USAT Orizaba. Gdy służba w I wojnie swiatowej zakończyła się Orizaba został przekazany Ward Line, jego poprzedniemu właścicielowi. Statek krótko obsługiwał trasę tranatlantycką do Hiszpanii, a następnie służył na linii Nowy Jork – Kuba – Meksyk do 1939, gdy został wyczarterowany przez United States Lines. Gdy Orizaba był jeszcze w służbie Ward Line, amerykański poeta Hart Crane ??? na śmierć na tylnym pokładzie loniowca w pobliżu Florydy w kwietniu 1932.

During World War II, the ship was requisitioned by the War Shipping Administration and again assigned to the War Department as USAT Orizaba. After completing one voyage as an Army transport, the ship was transferred to the US Navy, where she was re-commissioned as USS Orizaba (AP-24). The ship made several transatlantic runs, was damaged in an air attack during the Allied invasion of Sicily, and made trips to South America. The transport also served in the Pacific Theatre, making several transpacific voyages, and one to the Aleutians.

W czasie II wojny światowej jednostka została zarekwirowana przez War Shipping Administration i po raz kolejny przydzielona do Departamentu Wojny jako USAT Orizaba. Po zakończeniu jednej podróży jako transportowiec Armii, parowiec został przekazany do US Navy, gdzie został wcielony po raz kolejny do słuzby jako USS Orizaba (AP-24). Okręt odbył kilka rejsów transatlantyckich, został uszkodzony przez atak lotniczy w czasie alianckiej inwazji na Sycylię i odbył kilka podróży do Ameryki Południowej. Służył także na Pacyfiku, odbywając kilka podróży transpacyficznych i jedną na Aleuty.

In June 1945, Orizaba was transferred to the Brazilian Navy under Lend-Lease where she served as Duque de Caxias (U-11). In August 1945, Duque de Caxis carried parts of the Brazilian Expeditionary Force from Naples back to Rio de Janeiro. The ship was badly damaged by a fire in 1947, but was repaired and remained in service. Permanently transferred to Brazil in 1953, Duque de Caxias was decommissioned in 1959 and scrapped in 1963.

W czerwcu 1945 Orizaba został przekazany Marynarce Brazylijskiej zgodnie z ustawą Lend-Lease. W brazylijskiej słuzbie nosił nazwę Duque de Caxias (U-11). W sierpniu 1945 Duque de Caxis przewiózł część Brazylijskich Sił Ekspedycyjnych z Neapolu do Rio de Janeiro. Jednostka została mocno uszkodzona przez ogień w 1947, ale została wyremontowana i pozostała w służbie. Na stałe została oddana Brazylii w 1953. Duque de Caxias został wycofany ze słuzby w 1959 i złomowany w 1963.

Spis treści 1 World War I 2 Post-war civilian service 3 World War II 4 Brazilian Navy service 5 Przypisy 6 Bibliografia 7 Linki zewnętrzne

[edytuj] World War I

Laid down as Vendado by William Cramp & Sons Ship and Engine Building Company of Philadelphia, Pennsylvania for the Ward Line, she was renamed after the town of Orizaba, Veracruz, Mexico, by the time of her launching in February 1917.^[1] In mid-1917 the United States Shipping Board (USSB) commandeered and received title to all private shipbuilding projects in progress, including the still-incomplete Orizaba and her sister ship Siboney. Plans for both ships were modified for troop-carrying duties.^[2] Upon Orizaba’s completion, the USSB delivered her to the US Navy for transport duty on 11 April 1918, and she was commissioned as USS Orizaba on 27 May.^[3]

Stępkę jednostki położono w Vendado w firmie William Cramp & Sons Ship and Engine Building Company of Philadelphia dla przewoźnika Ward Line. Statek otrzymał nazwę pochodzącą od miasta Orizaba, Veracruz w Meksyku. Wodowanie odbyło się w lutym 1917. W połowie 1917 United States Shipping Board (USSB) przejęło własność??? nad wszystkimi prywatnymi jednostkami właśnie budowanymi. Wśród nich znalazł się nieukończony Orizaba i jego siostrzany Siboney. Plany obu jednostek zostały zmodyfikowane do pełnienia obowiązków transportowców wojska. Po zakończeniu budowy USSB dostarczyła statek do US Navy 11 kwietnia 1918. Okręt wszedł do słuzby jako USS Orizaba 27 maja.

Assigned to the Atlantic Transport Service, Orizaba carried over 15,000 troops, in six convoy trips, to France before the end of World War I.^[3] During one such voyage, Orizaba’s executive officer, ordnance expert William Price Williamson, worked closely with Commander Richard Drace White—Orizaba’s commanding officer, himself an ordnance expert—to develop a workable depth charge launcher which would provide the transport with a measure of protection from enemy submarines. Williamson set about modifying a Lyle gun into a depth charge launcher, and successfully tested it on 16 August 1918. While attempting another test with an increased propellant charge the following day, a defective fuse exploded the depth charge prematurely, killing Williamson and three other sailors. White, four other officers, and twenty-two enlisted men were also wounded in the blast.^[4][5]

Przydzielony do Atlantyckiej Służby Transportowej (ang. Atlantic Transport Service) Orizaba przewiózł około 15 000 żołnierzy w sześciu rejsach w konwojach do Franci przed zakończeniem I wojny światowej. W czasie jednej z takich podróży ???pierwszy oficere???, ekspert ??? Price Williamson, pracując ściśle z ???? Richard Drace White, dowódcą Orizaba, który także był ekspertem w ??? – skonstruował pracujący miotacz bomb głębinowych, który zapewniał transportowcom pewien stopień zabezpieczenia przed wrogimi bombami głebinowymi. Williamson przerobił działo Lyle`a na miotacz bomb głębinowych i z sukcesem przetestował go 16 sierpnai 1918. W czasie kolejnego testu, ze zwiększonym ładunkiem wybuchowym, który został przeprowadzony następnego dnia, uszkodzona ???spłonka??? zadziałała zbyt wcześnie powodując wybuch bomby głębinowej zbyt szybko. Williamson i trzech innych marynarzy zginęło, a White, czterech innych oficerów i 22 marynarzy zostało rannych w wybuchu.

Four days later on 21 August at 08:30, Orizaba, traveling with Siboney, spotted a submarine in the act of submerging. Orizaba attempted to ram the sub and dropped depth charges, but there was no indication that the attack was successful.^[6]

Cztery dni później 21 sierpnia o 08:30 Orizaba podróżując z Siboney spostrzegł zanurzający się okręt podwodny. Statek próbował staranować okręt i zrzucił bomby głębinowe ale nie ma dowodów na to że atak zakończył się sukcesem.

In December 1918, she was temporarily assigned to assist the French government in repatriating French, Belgian, and Italian prisoners of war. Detached from that duty on 10 January 1919, she joined the Cruiser and Transport Force at Brest and in nine voyages returned over 31,700 troops to the United States. After the completion of transport duty service in the summer of 1919, she decommissioned on 4 September and was turned over to the Army for further transport service as USAT Orizaba.^[3] The boat served in that capacity until returned to the Ward Line in 1920.^[1]

W grudniu 1918 jednostka została tymczasowo przydzielona do pomocy francuskiemu rządowi w repatriacji francuskich, belgijskich i włoskich jeńców wojennych. Zwolniona z tych obowiązków 10 stycznia 1919 dołączył do Sił Krążowniczych i Transportowych (ang. Cruiser and Transport Force) w Breście i w czasie dziewięciu rejsów przewiózł 31 700 żołnierzy z Brestu do Stanów Zjednoczonych. Po wypełnieniu obowiązków transportowca wojska w lecie 1919 okręt został wycofany ze służby 4 września i został zwrócony Armii by dalej słuzył jako transportowiec USAT Orizaba. Jednostka służyła w tej roli do momentu zwrócienia Ward Line w 1920.

According to the Statistical Department of the US Navy, Orizaba had the second-shortest average in-port turnaround time out of 37 US Navy transports used during World War I. The ship completed 15 round trips and had an average turn-around time of just over 30 days per trip, almost 10 days shorter than the overall average of 39.8 days.^[7]

Zgodnie z Departamentem Statystyki (ang. Statistical Department) US Navy Orizaba miała drugi w kolejności najkrótszy czas przebywania w porcie spośród 37 amerykańskich transportowców w czasie I wojny światowej. Okręt wykonał 15 podróży do i z Europy, średnio wykonując rejs w ciągu 30 dni, prawie 10 dni krócej w stosunku do średniej wynoszącej 39,8 dnia.

[edytuj] Post-war civilian service

After both were reacquired by the Ward Line, Orizaba and Siboney were placed in transatlantic service on New York–Cuba–Spain routes in 1920, with Orizaba calling at Corunna, Santander, and Bilbao in Spain. The two ships accommodated 306 first-class, 60 second-class, and 64 third-class passengers, with each ship making several trips on the route, but a lack of passengers (along with the grounding of Siboney at Vigo in September 1920)^[8] led to the abandonment of the route.^[9]

Po tym jak oba wróciły do Ward Line Orizaba i Siboney rozpoczęły służbę transatlantycką na lini Nowy Jork - Kuba – Hiszpania w 1920. Orizaba zawijała do Corunna w Santander i Bilbao w Hiszpanii. Dwa stateki brały na pokład maksymalnie 306 pasażerów pierwszej klasy, 60 drugiej klasy i 64 trzeciej klasy. Każdy z nich odbył kilka podróży na tej trasie, ale z powodu braku chętnych pasażerów (oraz z powodu wejścia Siboney w Vigo na mieliznę we wrześniu 1920) przeszły na inną trasę.

Szablon:Double image stack By October 1921, Orizaba was placed in New York–Cuba–Mexico service, where business thrived, in part because of Prohibition in the United States. Ward Line cruises to Havana were one of the quickest and least expensive ways to what one author called "alcohol-enriched vacations".^[9] Three years later, the ship underwent a major refit that, among other things, lengthened her funnels.^[10] A typical voyage during this time sailed from New York and called at Nassau, Havana, Progreso, Veracruz and Tampico.^[11]

Od października 1921 Orizaba został umieszczony na linii Nowy Jork – Kuba – Meksyk, gdzie było więcej pasażerów, częściowo z powodu prohibicji w Stanach Zjednoczonych. rejsy Ward Line do Hawany były jedną z szybszych i najmniej kosztowych dróg do tego co jeden z autorów określił jako „płynące alkoholem wakacje”. Trzy lata później statki przeszły duży remont połączony z przebudową. W czasie prac między innymi wydłużono kominy. Typowy rejs w tamtych czasach zaczynał się w Nowym Jorku i prowadził do Nassau, Hawany, Progreso, Veracruz i Tampico.

By the early 1930s, Orizaba’s typical route had remained virtually the same, though Nassau and Tampico were dropped as ports of call.^[12] It was during this period that American poet Hart Crane leapt to his death from Orizaba. At around noon on 27 April 1932, while the ship was headed to New York—some Szablon:Convert north of Havana and Szablon:Convert off the Florida coast—Crane, clad in pajamas and overcoat, climbed the rail at the stern of the ship and plunged into the ocean. The captain of Orizaba immediately stopped the ship and launched four lifeboats that searched in vain for two hours, but no trace of the poet was ever found. Crane had been drinking and had been humiliated after a clumsy pick-up attempt of a male member of the crew the night before ended with a severe beating.^[13]

Na początku lat 30 XX wieku trasa Orizaba była taka sama, ale Nassau i Tampico nie były już przystankami. W tym czasie amerykański poeta Hart Crane ??? swoją śmierć na Orizaba. Około ???? 27 kwietnia 1932, gdy statek kierował się do Nowego Jorku – znajdując się w odległosci 275 mil (443 km) na północ od Hawany i 10 mil (16 km) od wybrzeża Florydy – Crane ubrany w piżamę i płaszcz??? wspiął się na reling na rufie??? statku i skoczył w ocean. Dowódca jednostki natychmiast zatrzymał statek i spuścił cztery łodzie ratownicze które poszukiwały samobójcy przez dwie godziny, ale nie znaleziono żadnego śladu po poecie. Crane pił i został upokożony po nieudanej próbie poderwania męskiego członka załogi w noc przed wypadkiem. Próba zakończyła się bijatyką.

In April 1934, American actress Katharine Hepburn sailed from New York on Orizaba, eventually ending up in Mérida, Yucatán. After her arrival there on 22 April, she filed for divorce from businessman Ludlow ("Luddy") Ogden Smith, whom she had married in December 1928. After the divorce was finalized she and her travel companion, Laura Harding, were planning on spending a week in Havana and returning to New York on Ward Line ship Szablon:SS.^[14] Other notable passengers on Orizaba in the 1930s included Ecuadorean diplomat Gonzalo Zaldumbide and Cuban president Fulgencio Batista. Zaldumbide, the Ecuadorean Minister to the United States sailed to Mexico for his new posting as Minister to Mexico in August 1932.^[15] In February 1939, Orizaba carried Cuban leader Fulgencio Batista back to Havana after a two-week goodwill visit to Mexico.^[16]

W lutym 1939 Orizaba przewiózł kubańskiego lidera Fulgencio Batista spowrotem do Hawany po jego dwutygodniowej wizycie dobrej woli w Meksyku. Póżniej w 1939 Orizaba został wyczarterowany liniom United States Lines jako jeden z pięciu statków ???? fali amerykańskich obywateli uciekających z ogarniętej wojną Europy. We wrzesniu statek został zawrócony do Galway by odebrać amerykańskich rozbitków z SS Athenia, storpedowanego przez U-30. Orizaba przewiózł 240 ocalałych w drugiej części tego miesiąca. Po zakonczeniu pełnienia służby ewakuacyjnej statek stał w Nowym Jorku w lecie 1940 i został zakupiony przez Komisję Morską (ang. Maritime Commission) na rzecz Armii 27 lutego 1941.

Beginning in the mid-1930s, Orizaba often carried gold and silver bars from Veracruz to New York for the Federal Reserve Bank of New York, Chase National Bank, or for later transshipment to London. In October 1933 three short tons (2.7 tonnes) of gold bars and coins were shipped on Orizaba for eventual delivery to London, prompting some to believe that gold was being smuggled into Mexico to take advantage of its policy of not charging duties on gold.^[17][18] In July 1934 Orizaba brought in 16 cases of Mexican gold, and in January 1935, 20 cases; in both instances for delivery to Chase National Bank.^[19][20] Twice in 1935, the Ward liner delivered over 1,000 bars of silver for the Federal Reserve Bank, bringing 1,390 bars in March, and 1,933 bars in July.^[21][22] And Mexico was not the only place from which Orizaba delivered precious metals. In March 1934, she delivered 12 cases of gold—consisting of 84 bars, and worth $1,624,000—from Havana for Chase.^[23]

In mid-1939, Orizaba was chartered to United States Lines as one of five ships added to increase what was perceived as a slow rate of return of US citizens fleeing war-torn Europe.^[24] In September, the ship was diverted to Galway to pick up American survivors of Szablon:SS, torpedoed by U-30 on 3 September; Orizaba returned with 240 of the survivors later that month.^[25] After completing evacuation service, the ship was laid up in New York during the summer of 1940, and subsequently purchased by the Maritime Commission on behalf of the Army on 27 February 1941.^[26]

Po ponownym przejęciu przez Departament Wojony Orizaba wykonał jedną podróż w dwie strony do strefy kanału panamskiego. Po powrocie wszedł na przeróbki do stoczni Bethlehem Steel Company w Nowym Jorku. Po przekazaniu Marynarce 4 czerwca 1941 wszedł do służby jako Orizaba (AP-24) 15 czerwca 1941.

[edytuj] World War II

After her reacquisition by the War Department, Orizaba completed one round trip to the Panama Canal Zone. Upon her return, she put in for a refit by the Bethlehem Steel Company at New York. After she was transferred to the Navy on 4 June 1941, she was commissioned as Orizaba (AP-24) on 15 June 1941.^[3]

Po ponownym przejęciu przez Departament Wojony Orizaba wykonał jedną podróż w dwie strony do strefy kanału panamskiego. Po powrocie wszedł na przeróbki do stoczni Bethlehem Steel Company w Nowym Jorku. Po przekazaniu Marynarce 4 czerwca 1941 wszedł do służby jako Orizaba (AP-24) 15 czerwca 1941.

Szablon:Double image stack After several months of coastal operations, Orizaba, now armed with two [[5"/38 caliber gun|Szablon:Convert guns]] and four [[3"/50 caliber gun|Szablon:Convert guns]], departed New York in April 1942 on the first transatlantic run of her second world war. Sailing via Iceland, she steamed to England, Cape Town, Recife, and Norfolk, Virginia, from which she got underway for Bermuda and Puerto Rico. Returning to Norfolk in January 1943, she plied the eastern seaboard for a month, then took up transatlantic duties again. Until July she traversed the ocean to Oran, Algeria, carrying troops over and prisoners of war back to New York.^[3]

Po kilku miesiącach operacji przybrzeżnych jednostka uzbrojona w dwa działa 127 mm??? i cztery 76 mm opuściła Nowy Jork w kwietniu 1942 i ruszyła w pierwszą transatlantycką podróż w czasie II wojny światowej. Płynąc przez Islandię dotarła do Anglii, Kapsztadu, Recife i Norfolk. Stamtąd popłynął na Bermudy i do Puerto Rico. Wrócił do Norfolk w styczniu 1943, pozostał w pobliżu wschodniego wybrzeża USA przez miesiąc i wrócił do służby transatlantyckiej. Do lipca pływał do Oranu w Algierii przewożąc żołnierzy do Afryki i jeńców wojennych do Nowego Jorku.

On 5 July she departed Oran in Task Force (TF) 81. The next day, she rendezvoused with TF 85 and on 9 July stood off Gela, Sicily, disembarking troops into landing craft. On 11 July, she sustained slight damage during an enemy air attack and retired to Algeria with casualties and prisoners on board the next day. She returned to Sicily at the end of the month to discharge troops and cargo at Palermo and then, on the night of 1 August, weighed anchor and stood out for home.^[3]

5 lipca opuścił Oran w składzie Task Force (TF) 81. Następnego dnia spotkał się z TF 85 i 9 lipca zakotwiczył w pobliżu Gela na Sycylii wyładowując żołnierzy do barek desantowych. 11 lipca okręt otrzymał małe uszkodzenia w czasie wrogiego ataku lotniczego i odszedł do Algierii z rannymi i jeńcami na pokładzie następnego dnia. Wrócił na Sycylię pod koniec miesiąca by wyładować żołnierzy i towary w Palermo, a następnie, nocą 1 sierpnia, podniósł kotwice i wyruszył w drogę do domu.

Arriving at New York on 22 August 1943, she underwent an overhaul, then took on runs to Brazil and the Caribbean. At the end of the year she departed the east coast, passed through the Panama Canal, and sailed on to the Southwestern Pacific. After calls at Samoa, Nouméa, Brisbane, and Milne Bay, she returned to the west coast in March 1944, only to depart again for another Central Pacific run. Back at San Francisco in June, she underwent repairs; completed a run to the Marshalls and Marianas; and then sailed north to the Aleutians. Completing her northern run at Seattle, Washington on 1 December, she carried men and supplies to Hawaii, then returned to San Francisco, later sailing to New Guinea, the Philippines, and Ulithi to add men and materiel to forces gathering for the Battle of Okinawa.^[3]

Do Nowego Jorku dotarł 22 sierpnia 1943. W porcie przeszedł przegląd, a następnie wyruszył w rejsy do Brazylii i na Karaiby. Pod koniec roku opuścił wschodnie wybrzeże, przeszedł przez kanał panamski i popłynął na południowo zachodni Pacyfik. Po zawinięciu do Samoa, Nouméa, Brisbane i Milne Bay wrócił na zachodnie wybrzeże w marcu 1944 tylko po to by wrócić ponownie na centralny Pacyfik. Do San Francisco wrócił czerwcu, przeszedł remont, wykonał rejs na Wyspy Marshalla i Mariany. Następnie popłynął na północ do Aleutów. Swój północny rejs zakończył w Seattle 1 grudnia. Przewiózł następnie żołnierzy i zaopatrzenie na Hawaje, wrócił do San Francisco. Popłynął do Nowej Gwinei, Filipin, Ulithi przewożąc ludzi i sprzęt wojskowy w ramach operacji poprzedzającej lądowanie na Okinawie.

From Ulithi, Orizaba sailed east, passed through the Panama Canal again, and, as the battle for Okinawa raged, arrived at Tampa, Florida. Decommissioning on 23 April, she underwent an overhaul and on 16 July 1945 she was transferred to Brazil under the terms of Lend-Lease. The ship was permanently transferred to Brazil in June 1953 and struck from the US Navy Naval Vessel Register on 20 July of that same year. Orizaba received one battle star for her US Navy service in World War II. As of 2008, no other US Navy ship has been named Orizaba.^[3]

Z Ulithi Orizaba popłynął na wschód, przeszedł ponownie przez kanał panamski i, gdy wybuchła bitwa o Okinawę, dotarł do Tampa. Tam został wycofany ze służby 23 kwietnia. Przeszedł przegląd i 16 lipca 1945 został przekazany Brazylii zgodnie z ustawą Lend-Lease. Statek został na stałe przekazany Brazylii w czerwcu 1953 i skreślony z listy okrętów floty 20 lipca tego samego roku. Orizaba został nagrodzony jednym odznaczeniem battle star za służbę w czasie II wojny światowej. Do 2008 żaden inny okręt US Navy nie nosił nazwy Orizaba.

[edytuj] Brazilian Navy service

Assuming control of the vessel at Tampa on 16 July 1945, the Brazilian Navy renamed the veteran transport Duque de Caxias (U-11), the second ship of that navy named in honor of Luís Alves de Lima e Silva, Duke of Caxias, the patron of the Brazilian Army.^[27]

Po przejęciu kontroli nad jednostką w Tampa 16 lipca 1945 Marynarka Brazylijska przemianowała stary transportowiec na Duque de Caxias (U-11). Był drugim okrętem brazylijskim noszącym nazwę pochodzącą od Luísa Alvesa de Lima e Silva, księcia ??? Caxias, patrona brazylijskiej armii.

Duque de Caxias headed to Naples and on 28 August 1945 departed there with elements of the returning Brazilian Expeditionary Force. The ship arrived at Rio de Janeiro for the first time on 17 September 1945.^[27] The ship then loaded American military stores from US bases in Brazil and sailed for New York, arriving on 10 November 1945, with plans to repatriate wounded Brazilian soldiers who had been recuperating in the US.^[28]

Statek udał się do Neapolu i 28 sierpnia 1945 opuścił ten port wraz z elementami Brazylijskiego Korpusu Ekspedycyjnego wracającego do kraju. Jednostka dotarła do Rio de Janeiro po raz pierwszy 17 września 1945. Tam parowiec załadował amerykańskie materiały wojenne przechowywane w bazach amerykańskich w Brazylii i odpłynął do Nowego Jorku. Do tego portu 10 listopada 1945 mając w planach przewiezienie rannych brazylijskich żołnierzy, którzy zdrowieli w Stanach Zjednoczonych.

On 31 July 1947, a day after sailing from Rio de Janeiro for Europe, oil spilled on the ship’s boilers, causing an engine-room fire that quickly spread through the first class cabins and killed 27. The ship was towed from its position off Cabo Frio into Rio De Janeiro on 1 August 1947. The ship had been carrying 1,060 passengers bound for Lisbon, Naples, and Marseille, along with 500 crew members, and had been scheduled to carry Italian refugees on its return voyage.^[25][29]

31 lipca 1947 dzień po wypłynięciu z Rio de Janeiro do Europy olej rozlany na kotle statku spowodował ogień w przedziale silnikowym, który szybko rozprzestrzenił się na kabiny pierwszej klasy. W pożarze zginęło 27 osób. Statek został odholowany z pozycji w pobliżu Cabo Frio do Rio de Janeiro 1 sierpnia 1947. Jednostka przewoziła 1060 pasażerów w rejsie do Lizbony, Neapolu i Marsylii wraz z 500 członkami załogi. W drodze powrotnej miał przewieźć włoskich uchodźców.

In 1953, Duque de Caxias was converted into a training ship, and in August of that year began a European and Mediterranean training cruise, which included a 12-day visit to New York in March 1954 as part of its homeward leg.^[30] The ship visited the United States again in December 1955, with midshipmen aboard touring the United States Naval Academy and honored at a cocktail by the Brazilian Ambassador, Joao Carlos Muniz, at the Brazilian Embassy in Washington, D.C.^[31] In October the following year, Duque de Caxias called at Philadelphia, and the new Brazilian Ambassador Ernani do Amaral Peixoto—also an Admiral in the Brazilian Navy—and his wife sponsored a tea dance in honor of Captain Antonio Andrade, other officers of the ship, and the midshipmen aboard the ship; Peixoto had traveled to Philadelphia to greet Andrade, a former naval attaché at the embassy.^[32] The ship was decommissioned 13 April 1959, and finally scrapped in 1963.^[27][1]

W 1953 Duque de Caxias został przerobiony na okręt szkolny i w sierpniu tego roku rozpoczął rejs szkolny po wodach europejskich i śródziemnomorskich. Odwiedził także na 12 dni Nowy Jork w marcu 1954 jako część podróży powrotnej. Statek po raz ostatni został wycofany ze służby 13 kwietnia 1959 i został złomowany w 1963.

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships.
• Szablon:Cite book
• Szablon:Cite book
• Szablon:Cite book
• Szablon:Cite book
• Szablon:Cite DANFS
• Szablon:Cite DANFS

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Galeria zdjęć "Orizaba" na stronie NavSource Naval History
• Photos of SS Orizaba from Wardline.com:
  • Life boat drill on Orizaba, c. 1935
  • Orizaba underway, c. 1930s
  • Orizaba outbound from New York, c. 1924
• Photos of Duque de Caxias from Navios de Guerra Basileiros (1822–Hoje):
  • Duque de Caxias on maneuvers
  • Duque de Caxias underway

Szablon:Unique United States Navy transports